De nacht is warm geweest maar toch hebben we redelijk geslapen. Gertrude is wat vroeg wakker maar dat is niet echt verwonderlijk gezien het feit dat ze gisterenavond al wat voorsprong genomen had. We ontmoeten Nelly en Wilfried op het afgesproken tijdsstip en kunnen van een meer dan behoorlijk ontbijt (zeker naar Franse normen) genieten. Onder het ontbijt zien we de deelnemers aan de marathon van Poitiers passeren. De start is slechts enkele honderden meter van ons hotel, maar het valt toch al op dat 5 deelnemers met duidelijke tekenen van hun migratieachtergrond zich al hebben losgewerkt uit het blanke kluwen.

Na het ontbijt zegt Nelly dat ze zich niet 100% voelt en dus liever wat extra rust en een “Starwar” behandeling neemt. Daarom besluiten Wilfried, Gertrude en ik de stad nog wat te gaan verkennen. We volgen een uitgestippelde wandeling, die ons langs de St. Hilaire kerk (een zeer imposant (vooral langs de binnenkant) bouwsel van de 11^de en 12^de eeuw), langs een tweetal mooie parken en verschillende “hotels particuliers” brengt. Al bij al een mooie stadswandeling die eindigt met het aankopen van een paar broodjes die we deze middag ergens aan een pick nick tafel zullen verorberen. Het is namelijk nog altijd zeer mooi weer (38.5° C is de hoogste waarde die we op de thermometer zien verschijnen) … iets wat in de komende dagen drastisch zal veranderen. Als we het weerbericht mogen (moeten?) geloven gaat het de volgende twee dagen regenen. Hoe weten die mannen daarboven dat we morgen beginnen stappen?

Tegen 12 zijn we uitgecheckt, is de wagen gepakt en verlaten we Poitiers dat we ons herinneren als een wat slaperig stadje dat veel moois te bieden heeft en zeker een stop van een paar uur waard is, maar dat zich niet altijd voldoende optooit om hoog op de lijst van toeristenbestemmingen te belanden. We hebben besloten via Biarritz naar Hendaye te rijden omdat we niet te vroeg in Hendaye (waar we de nacht geboekt hebben) willen aankomen. We hebben namelijk de indruk dat daar bitter weinig te beleven valt. De rit verloopt vlot. In ieder geval veel vlotter dan de rit van onze tegenliggers. Zonder duidelijk aanwijsbare reden zien we de wagens in tegengestelde richting soms over verschillende kilometers zeer traag vorderen of soms zelfs helemaal stilstaan. Het doet ons plezier te zien dat niet alleen op de ring van Brussel, Gent en Antwerpen files mogelijk zijn.

Na ongeveer 450 km komen we in Biarritz toe. We wandelen wat op de dijk en besluiten dat een drankje op één van de terrasjes de beste manier is om “le beau monde” (soms letterlijk maar meestal figuurlijk) te observeren. Daarna moeten we nog een 30-tal km verder naar Hendaye waar we in ons hotel inchecken. Jammer genoeg is het al te laat om nog van de faciliteiten (zwembad en 3 barriques = jacuzzi’s) van het hotel te genieten. We willen namelijk niet al te laat eten. Nelly (die weer de “oude” is) heeft een tiental adressen van restaurants met een hoge quotering volgens klantenreviews. Jammer genoeg kunnen we er maar een paar van vinden en zijn die bovendien op zondag gesloten. We besluiten dan maar op goed geluk in een restaurant, dat wel open is binnen te stappen. Jammer genoeg is het goed geluk niet erg goed deze keer want het restaurant is matig … in alle aspecten … decoratie, kwaliteit van het eten, service, etc. . Het spreekwoord dat honger de beste saus is blijkt echter nog eens te kloppen en we hebben dus geen honger meer na ons restaurant bezoek en dat is ook al iets.

Nu nog snel een schietgebedje voor de Clarissen omdat we hier niet zo maar direct een paar doosjes eieren bij de hand hebben. We hopen dat ze toch niet van plan waren advokaat te maken en dat ze ons schietgebedje voldoende vinden om aan de voorspelde regen een andere bestemming te geven. Ik ga hier stoppen want ik moet nog wat werken aan de volgende trip (= één week na onze terugkeer van de Camino). Een gepensioneerde heeft toch nooit gedaan!!!!