Om 7 am stipt gaat de bel. We openen de deur en wat blijkt? De chauffeurs die normaal onze taxi service naar Leuven station of Zaventem verzorgen staan voor de deur. Hoe wisten die dat we vandaag om 7 am op stap gaan? Enfin, we stappen in wat blijkt (ten tweede male)? Ze gaan ook naar de Camino del Norte. Komt dat even goed uit, zeg!!!! Vervoer van thuis naar het beginpunt van de Camino, bezemwagenservice tijdens het stappen en vervoer terug van Spanje naar huis is gegarandeerd. Men moet toch niet schoon zijn om geluk te hebben, zeg ik tegen Gertrude.

De rit naar Poitiers (= onze eerste etappe) verloopt zonder problemen maar wel met één grote verrassing: we botsen louter per toeval op een aantal vroegere stapkameraden met een Willy Van Samang signatuur in een autowegrestaurant net voor Parijs. Na een paar oude koeien uit de sloot gehaald te hebben, wensen we mekaar een goede stapvakantie en vertrekken we elke op onze weg: zij naar de Cevennes, wij naar de Camino del Norte. De Parijse périférique hindernis wordt zonder noemenswaardige moeilijkheden genomen en we stallen de auto in de parking van het hotel in Poitiers om 3 pm.

Poitiers blijkt een aangenaam stadje te zijn. We volgen een stadswandeling die in de groene Guide Michelin beschreven staat. Die wandeling brengt ons langs een aantal (zowel civiele als religieuze) middeleeuwse gebouwen. We zijn ervan overtuigd dat Poitiers heel wat potentieel heeft qua cultureel erfgoed, maar zien toch dat veel gebouwen ofwel verlaten (= vervallen) zijn ofwel spoedig gaan verlaten worden. Zoals overal stelt de vraag naar herbestemming van (civiel en religieus) cultureel erfgoed zich hier vrij acuut.

Rond 7 pm zijn we van ons wandelingetje terug, we bespreken een tafel in het restaurant naast het hotel … alhoewel er nog geen kat maar gelukkig wel een kelner te bespeuren is. We frissen ons wat op en staan om 7:30 gewapend met een flyer van het restaurant in de deuropening. Die deuropening is alleen goed om tot aan het binnentuintje te geraken, de flyer is goed om ons alle vier een cocktail maison (op basis van engelwortel) te verzekeren. Een mooi toemaatje hierbij is dat Nelly geen alcohol drinkt en dat we dus alle drie nog een beetje extra cocktail krijgen. Dank u, Nelly.

Na een lekkere maaltijd in een zeer aangename omgeving bij een mogelijks nog aangenamere temperatuur is het tijd om naar het hotel terug te gaan, eens met Hanne en Lies te Skypen en het dagelijkse verslag te schrijven, terwijl Gertrude met gesloten ogen en trage (maar luide) ademhaling haar kruiswoordraadsel probeert op te lossen. Ik vrees dat dit iets voor morgen zal zijn ... mijn verslag van morgen zal trouwens ook voor morgen zijn.