Het spijt me dat ik diegenen die gedacht hadden er met het einde van onze Marokko reis van af te zijn moet teleurstellen. Nauwelijks terug thuis zijn we opnieuw aan de voorbereiding van de volgende trip bezig. Deze keer wordt het een sportieve uitstap die het gevolg is van wat vorig jaar gebeurde.

In 2016 deden we twee meerdaagse staptochten. Eerst gingen we samen met Nelly en Wilfried naar Ierland waar we de 127 km lange Wicklow Way stapten. Een paar maand later reden we “op ons alleentje” (op weg naar Zuid Spanje) tot in Le Puy en Velay. Daar lieten we de auto achter om te voet naar Conques (212 km verder) te stappen. Dit was een stukje van de Camino de Compostella (meer bepaald de Via Podensis = één van de drie wegen in Frankrijk die uiteindelijk naar Santiago de Compostella leiden). Zowel Ierland als Frankrijk vielen ondanks de onvermijdelijke ongemakken zoals regen, vermoeidheid, blaren, slechtzittende rugzakken, enz. zo goed mee dat we besloten het dit jaar weer te proberen.

Er werd met Nelly en Wilfried overlegd en we kwamen tot de conclusie dat een of ander stukje van de een of andere Compostella route goed zou zijn. De Camino del Norte leek wel een kolfje (kolf??) naar onze hand. De Camino del Norte is één van de vele camino’s die vanuit allerlei plaatsen in Spanje vertrekken om uiteindelijk in Santiago de Compostella uit te komen. De Camino del Norte is niet de meest bekende camino in Spanje. Die eer is weggelegd voor de Camino Frances die vanuit het stadje St Jean de Pied de Port in de Pyreneeën (waar de 3 Franse camino’s samen komen) vertrekt. De Camino Frances is echter zo populair dat het een pelgrimsautostrade geworden is. De Camino del Norte daarentegen is mooier qua natuur (loopt grotendeels langs de kust) maar ook veel lastiger omwille van de ongeveer 1000 hoogtemeters die dagelijks moeten verwerkt worden. Daarom is de Camino del Norte ook veel rustiger. Wij besloten de 200 km van deze Camino del Norte (vanaf Irun aan de Frans - Spaanse grens via San Sebastian, Guernica en Bilbao tot Castro Urdiales) in acht stapdagen af te leggen. Er werd ook beslist één rustdag in Bilbao in te lassen. Die dag zal gebruikt worden om de stad en zijn wereldberoemd Guggenheim museum te bezoeken.

Door het drukke bestaan dat de gepensioneerde te beurt valt, hebben we ons niet goed kunnen voorbereiden en daarom moet in de week voorafgaand aan het vertrek nog druk gestapt worden. Ik doe dat door met GR Vlaams Brabant in de streek van Redu een wandeling mee te doen. Gertrude door in huis met haar nieuwe bergschoenen rond te lopen (kwestie van ze wat naar haar voeten te zetten). We gaan ook nog snel een paar keer een 10-tal km in het Mollendaalbos rondstappen om ons toch enigszins voor te bereiden op wat belooft een pittige tocht te worden. Dit levert Gertrude haar eerste Compeet op.

We zijn zaterdag om 7 am bij Nelly en Wilfried afgesproken om tot in Poitiers te rijden. Daar gaan we overnachten alvorens de volgende dag tot in Hendaye te rijden. Hendaye is de Franse kant van Irun waar ons Camino avontuur van 2017 zal beginnen. Wij beloven voor jullie zielenheil onderweg een Weesgegroetje te bidden als jullie beloven dit voor ons ook te doen. Het is namelijk goed mogelijk dat wij (nog?) meer bijstand nodig hebben dan jullie. Ik heb wel nog geen heiligen gevonden die zich specifiek over blaren of zonneslagen of blikseminslagen ontfermen maar ik neem aan dat een Weesgegroetje wel op het juiste adres zal komen. Gelukkig hebben we Nelly die de bezemwagen zal bevrouwen. Op die manier zijn we zeker dat we iedere avond onze voetjes onder tafel zullen kunnen schuiven om daarna in een warm en (hopelijk) zacht bedje van de inspanningen van de dag te kunnen bekomen.

Dit alles om te zeggen dat we (weer) piepedada zijn en dat uw Inbox (weer) gedurende een aantal dagen zal geteisterd worden door mijn geschrijf.

Lectori salutem.