We zijn beiden wakker voor Omar ons goedemorgen komt wensen. Veel slapen hebben niet gedaan. De marsmannetjes schijnen ons tot in de woestijn gevolgd te zijn, maar de voornaamste reden van de slechte slaap (zowel bij Gertrude als bij mij) is het lawaai van het tentzeil geweest. Het is tijdens de nacht steviger beginnen waaien waardoor het tentzeil de hele nacht geklapperd heeft. Zagen kan men echter altijd en dus besluiten we de opportuniteit van het vroege opstaan aan te grijpen om de zonsopgang in volle glorie te bewonderen. Veel cosmetische en sanitaire activiteiten kunnen we toch niet ontplooien, want de faciliteiten hiervoor zijn niet aanwezig. Struiken voor enige vorm van privacy trouwens ook niet maar we kunnen wel elk achter onze duin gaan om de innerlijke mens te verlichten.

Na een vlekkeloze terugtocht naar de bewoonde wereld krijgen we een stevig ontbijt voorgeschoteld waarna we ons kunnen opmaken voor een tweede verkenning van de woestijn, ditmaal vanuit het comfort van een 4 x 4. Mijn vrees dat we weer hetzelfde zouden zien als op de dromedaristocht is volledig ongegrond. Met de 4 x 4 leggen we natuurlijk veel grotere afstanden af waardoor we rond de oranje zandwoestijn kunnen rijden en zaken kunnen bezoeken die we in de zandwoestijn zelf niet gezien hebben. Zo komen we langs een gebied met allerlei fossielen van weekdieren die een paar miljoen jaar geleden op de zeebodem leefden. Ze letten echter niet goed op en plots zorgden verschuivingen van de tektonische platen ervoor dat ze voor eeuwig tot fossielen omgezet werden en 1000 m boven hun gebruikelijke niveau omhoog geduwd werden. Een ander gebied heeft dan weer duizenden schildpadden die net als de mensen van Pompeii door een vulkaan uitbarsting ver(r)ast werden. Nu liggen ze er versteend bij met de de vorm van hun schild nog duidelijk zichtbaar. We passeren ook een nomadennederzetting (= een paar tenten) dicht bij een waterput. Ongelooflijk maar waar: de watertafel ligt hier zomer en winter nauwelijks een 2-tal meter onder de grond. Ons laatste bezoek op de dromedaris-vrije tocht is een vroegere mijnsite voor quartz. Het dorp waar de arbeiders gehuisvest waren ligt er volledig onbewoond en vervallen bij, maar er zijn wel nog een paar souvenirverkopers die ons wat moedeloos hun waar (= fossielen, Quartz, juweeltjes, enz.) aanprijzen. Ze hebben snel door dat we niet erg geïnteresseerd zijn in hun spulletjes en laten ons verder ongemoeid.

Na 4 uur zijn we terug in het hotel waar we ons te goed doen aan een frisse … Cola, douche en dutje.

De namiddag wordt afgerond met een bezoek aan het depot der nomaden (tapijtjes, juwelen, keramiek, enz wordt bekeken maar alleen een halsketting kan Niki (en dus ook Matthieu) verleiden). Het avondeten respecteert alle tradities die we langzamerhand aan het opbouwen zijn: we eten eerste een soep en daarna …. een tajine (kip met groenten). Dat is lekker, maar iets avontuurlijker (biefstuk met frieten of stoverij met sla en pickles of saucissen met spinazie of … ) zou wel eens welkom zijn.

Enfin, when in Rome, do as the Romans do. Morgen is een verbindingsetappe van 6 à 7 uur afhankelijk van hoe voorzichtig onze chauffeur voorbij de vele snelheidskontroles laveert. We zien wel wat de dag in petto heeft. Ik hou jullie op de hoogte.