Men kan zich soms afvragen of het nuttig is het weerbericht te bekijken. Het is inderdaad waar dat men het weer toch niet kan veranderen … maar men kan wel zijn plannen (wat) aanpassen. Dit is iets wat we gisteren succesvol gedaan hebben. Door wat later te vertrekken hebben we alle nattigheid vermeden. Vandaag moeten we volgens MeteoFrance net het tegenovergestelde doen. We moeten vandaag zo vroeg mogelijk vertrekken om regen of (slechter) onweer te vermijden … en dat doen we. Om 7 uur zetten we een eerste beet in een pain au chocolat en kwart voor 8 vragen we de GPS onze tochtbegeleiding te beginnen.

Het gaat al onmiddellijk stevig bergop, want St Chely ligt in een valleitje en de enige manier om eruit te geraken is bergop. Na deze eerste klim gaat het allemaal wat lieflijker. We lopen door beuken, kastanje- en eikenbossen en langs weides met prachtige vergezichten die door de koeien niet geapprecieerd lijken te worden.

Rond de middag krijgen we St Côme d’Olt in het vizier. Dit blijkt een zeer mooi stadje / dorpje te zijn waar het Middeleeuws karakter nog intact gebleven is. De tijd lijkt stilgestaan te hebben in St Côme. Een Romaanse kerk (geef toe, nu zijt ge verrast), smalle straatjes (met de straatnamen in het Langue d’Oc) afgezoomd met eeuwenoude huizen en huisjes, een plein met een fontein en een paar terrasjes zo weggelopen uit “Het Patershol” (de niet Gentenaars moeten maar eens bij Mr Google te rade).

Na het bezoek aan St Côme loop ik me af te vragen hoe we vandaag aan onze 661 hoogtemeters gaan komen als men weet dat zowel St Côme als Espalion aan dezelfde rivier en op slechts 8 km van elkaar liggen. Er komt snel een antwoord op die vraag. De GR 65 buigt weg van de oever van de rivier en we stijgen steil naar een eigenaardige rotsformatie. Vandaar gaan we naar beneden om snel weer naar omhoog te klimmen. Deze keer gaat het naar een uitzichtpunt met een betonnen Mariabeeld. Qua toerisme is dit niet slecht, maar ik kan mij niet inbeelden dat Santiago de Compostella pelgrims die nog 1400 km te stappen hadden eerst eens naar een rotsformatie en dan naar een uitzichtpunt gingen kijken. Enfin, GR is vooral toerisme en de GR 65 heeft er een vleugje religiositeit bij.

De pelgrims gingen echter wel naar de kerk van Perse. Dit kerkje ligt juist voor Espalion. Veel huidige stappers bezoeken het kerkje niet, omdat ze ertegenop zien 50 extra meters omhoog te klimmen na een hele dag stappen. Voor ons is het ook al bijna 28 km, maar de 50 m zijn het meer dan waard. We lopen ook nog eens langs le Vieux Palais en langs le Pont Vieux vooraleer we onze welverdiende pint kunnen proeven.

Die pint heeft trouwens twee bedoelingen: ten eerste de dorstigen lessen en ten tweede wachten op de eigenares van onze gite die aangeboden heeft ons te komen halen in Espalion (ipv ons nog eens aan een klim van 20 minuten te onderwerpen).

De gite van vannacht is zeer mooi. We hebben en living, een toilet, een badkamer en een slaapkamer. Bovendien is er ook een zwembad en jacuzzi. Het zwembad trekt ons na de lang tocht niet echt aan maar de jacuzzi is fantastisch. Het is jammer dat we er moeten uitkomen maar dat moet wel want anders geraken we aan geen eten. Eten is trouwens het grootste probleem van deze gite. We moeten terug naar Espalion om op restaurant te gaan. Gelukkig komt de eigenares ons na het eten ophalen (naar Espalion is bergaf maar naar de gite is bergop). We besluiten de dag met kwistig gebruik van Leukoplast en Compeed. Vooral Gertrude’s voeten beginnen het effect van 7 dagen van gemiddeld 25 km te tonen maar we geven niet op.