Vandaag zit de moeilijkheid in de afstand (28 km) niet in het profiel (we gaan van ongeveer 1300 m naar ongeveer 1000 m). We zijn van plan zo vroeg mogelijk te vertrekken zodat we op een redelijk moment in Aumont Aubrac aankomen. Het eerste probleem is echter dat de verantwoordelijke voor het ontbijt (hij is alleen voor 35 man die allemaal tergelijkertijd van alles nodig hebben) zich verslapen heeft. Hierdoor kunnen we pas om 8:15 onze tocht beginnen … Niet echt laat maar toch een stuk later dan we gehoopt hadden.

Over de tocht zelf kan ik niet veel zeggen. Ik had graag geschreven dat we het Beest van Gevaudan verslagen hadden of dat we net op het juiste moment op de juiste plaats waren om een zonne-eclips te zien … maar dat is allemaal niet het geval. Het was gewoon een lange tocht van uiteindelijk 30.5 km die we pas na meer dan 8 uur stevig doorstappen tot een goed einde konden brengen. De natuur was de hele weg erg mooi (maar misschien was de Wicklow Way nog net iets mooier) maar qua cultuur is alleen halverwege St Alban sur Limagnole het vernoemen waard omdat er een zeer mooi Romaans kerkje staat.

De temperaturen draaiden de hele dag rond de 30°C maar gelukkig waren er voldoende plaatsen om water bij te tanken.

Tamelijk tot zeer moe kwamen we aan in ons hotel, maar een douche en een (paar) pint(en) deden wonderen. We voelden ons zelfs fit genoeg om nog wat in Aumont Aubrac rond te lopen b.v. de 12de eeuwse kerk met erg mooie (moderne) glasramen te gaan bewonderen. We appreciëren de glasramen nog meer nu we tijdens de Gentse Feesten de ateliers van Mestagh bezocht hebben.

Daarna is het moment gekomen om de inwendige mens nog verder te versterken … en daar zijn de Fransen toch wel meesters in … en voor een prijs waar men in Belgie maar een spaghetti in een brasserie voor krijgt. Vanavond b.v. krijgen we een assiette de charcuterie, een beefsteak, een kaasschotel / gateau au chocolat voor …. 17 Euro … en alles super lekker.

Voldaan kunnen we ons nu op onze volgende taak richten. Dat is de dag van morgen voorbereiden. Lijkt logisch maar is wat gecompliceerder dan men op het eerste ogenblik zou denken. We volgen namelijk al dagenlang de weersvoorspelling en morgen is al sinds vorige week aangeduid met stip … en niet om de goede reden! Morgen heeft van de locale besturen van Zuid Oost Frankrijk code “oranje” (vraag me niet wat dit juist betekent) meegekregen. Er wordt niet alleen (heel veel) regen voorspelt maar ook zeer hevige onweders en hagel. We hebben beiden niet veel zin om ergens in de midden van de weiden (potentieel op kilometers afstand van enige beschutting) een stevig onweer met hagelstenen op ons dak (= dit zou dan voor ons op ons opvouwbaar parapluutje zijn) te krijgen. We hebben dus besloten de etappe van morgen te redesignen. We gaan per bus (ik weet het, echte stappers gaan nu aan het gruwelen) naar een plaatsje niet te ver van onze volgende bestemming en gaan van daar naar ons logement stappen. Het zou moeten lukken dat het net tijdens dit korte tochtje begint te hagelen. Misschien krijg ik wel spijt van het feit dat ik het altijd al een zot idee gevonden heb dat in Belgie iedere burger op maximaal 150 m van zijn voordeur op het openbaar vervoer moet kunnen stappen.

Morgen meer