Vandaag staat een bezoek aan de buitenranden van Shiraz gepland. We moeten maar om 9:15 klaar zijn. Dit geeft ons veel tijd vooral ook omdat we maar wat yoghurt en een paar stukjes watermeloen tussen onze tanden krijgen. Voor al het andere lekkere eten passen we om de vrede met onze maag te bewaren.

We bezoeken de tuinen van de beroemde dichters Saadi en Hafez. Die tuinen lagen in de 9de en 10de eeuw respectievelijk een eindje buiten de stad. Ze werden van water voorzien door middel van quanots die het water over kilometers via een ondergronds netwerk van kanalen vervoerden. Deze groene oases zijn voor ons fantastisch, want ze brengen wat koelte. Het is hier namelijk in Shiraz koeler dan in Shushtar (38° i.p.v. 46° C) maar toch nog heet (Abdullah zegt dat er een hittegolf is en hij zegt er onmiddellijk bij dat hij er niets kan aan doen).

Deze groene oases waren voor Saadi en Hafez ook fantastisch (omdat er toen ook al hittegolven waren). Zij (en de vele andere maar minder bekende poëten) konden op die manier hun ding in koelte doen. Abdullah legt ons uit hoe belangrijk poëzie in het leven van de (zelfs ongeletterde) Iraniër is. In het meest banale gesprek gebruikt de Iraniër blijkbaar verzen van een of andere poëet om zijn gedachten kracht bij te zetten. Men is des te meer gerespecteerd naarmate men meer verzen van de beroemde poëten kan citeren. Ik realiseer me dat ik heel wat werk voor de boeg heb wanneer ik terug in België kom want veel meer dan Van Ostayen’s “Marc groet de dingen” is bij mij niet overgebleven van de verplichte poezie lessen.

We bezoeken ook nog het mausoleum van de neef van de 8ste imam. Die werd vermoord toen hij zijn oom ter hulp kwam. Geen hulp kon baten want de 8ste iman werd in Machad ook vermoord … waarbij ik me afvraag hoeveel imams er een natuurlijke dood gestorven zijn. Dat moet ik eens opzoeken maar ik vrees dat ze op een hand te tellen zijn.

We kopen ons een paar bananen waarvan we er elk 1 opeten … nog altijd kwestie van onze maag te vriend te houden. Daarna brengen we een bezoekje aan Aliye (de dame van het reisagentschap die onze trip georganiseerd heeft) en bezoeken de Noorderpoort (of Poort van de Koran) vanwaar we een mooi zicht op de stad hebben. Daarna besluiten we het einde van de dag uit te roepen.

Vanavond hebben we een tafeltje in het traditionele verdiep van ons naburig restaurant besteld en we hebben nu al beslist dat we maar 1 schotel gaan bestellen. Het is nu bijna 8 uur en pas nu lijkt mijn maag bekomen te zijn van het gevecht met de sizzler …. maar ik heb toch gewonnen (Pyrrhus won in de tijd ook, meen ik me te herinneren).