Gisterenavond zijn we weer met een briefje van Abdullah naar een restaurant getrokken en wel doorvoed en een hele 12 Euro lichter teruggekeerd. We zijn het stilletjes aan gewoon geworden gezouten yoghurt te drinken bij ons eten alhoewel we er nog steeds rotsvast van overtuigd zijn dat een glas wijn of bier onnoemelijk veel beter zou zijn. Enfin we zullen met een lever van een pasgeboren baby naar België terugkeren en dat is ook iets waard.

Vanmorgen is het Internet onnoemelijk traag. Ik probeer alle truken van de foor (althans de foor die ik ken) maar niets helpt. Op de receptie weet men mij te vertellen dat er iets fout is met hun server. Misschien is mijn onophoudelijk proberen om De Standaard, De Redactie, Het Belang van Limburg te bereiken de server zuur opgebroken.

Na het ontbijt gaan we op weg naar Shushtar. Khoram Abad is de eerste en enige stop in de 400 km verbindingsrit van Kermanshah naar Shushtar. Khoram Abad wordt een nachtmerrie om de auto geparkeerd te krijgen. Ten einde raad besluit Abdullah op een plaats te parkeren waar parkeren niet toegelaten is, maar hij lost dit op door eens met een soldaat die ook voor de zekerheid in de straat instaat te gaan praten. Abdullah’s babbeltje lost dus twee problemen op: we kunnen parkeren en we zijn er “zeker” van dat er niet zal ingebroken worden.

Khoram Abad is beroemd door zijn kasteel gebouwd op een rots boven de stad. Het eerste kasteel werd door de Sassaniden in de 3de eeuw AD als verdediging van de toegangsroute naar hun koninkrijk gebouwd. Nadien werd het oorspronkelijke kasteel meerdere malen herbouwd en uitgebreid. Het bouwwerk kreeg zijn huidige vorm onder de Qasar (18de eeuw) en diende tot voor de recente omvorming tot museum als gevangenis.

Vooraleer een bezoek te brengen aan het kasteel eten we onze picknick in de tuin aan de voet van de rots op. De gezouten yoghurt begint te smaken. Na het bezoek moeten we nog een 250 km verder tot in Shushtar. Gelukkig is de ganse weg via een autostrade. Deze autostrade wordt uitgebaat door een privé firma en men ziet het aan de kwaliteit van het wegdek … en aan de tol die “we” moeten betalen. De 3 USD zijn verwaarloosbaar naar Europese normen maar niet te versmaden voor een simpele Iraniër die minder dan 200 USD per maand verdient. Dankzij de goede autostrade en dankzij het feit dat we vandaag van ruim 1500 m boven de zeespiegel naar bijna de zeespiegel afdalen bereiken we in iets meer dan 2 uur Shushtar. De omgeving is zeer mooi met woeste kloven die het steeds droger wordend landschap doorklieven. Wij rijden dan wel bergafwaards maar het kwik daarentegen stijgt onverdroten van midden de 20° naar boven de 40° C. Dat wordt hier puffen vanavond en morgen. Gelukkig gaan we na Shushtar naar Shiraz en dat is weer 1500 m boven de zeespiegel en waarschijnlijk dus aangenamer qua temperatuur … en hopelijk ook qua hotel. De eerste indruk van het hotel is niet schitterend en de tweede en de derde en de n-de ook niet. We zullen het wel uitzitten … misschien zelfs letterlijk want het bed is keihard. De vorige bedden waren ook al niet zacht maar dit bed klopt al de anderen moeiteloos. Maar enfin, we gaan niet klagen … het is wat het is en veel alternatieven zijn niet beschikbaar. Er is WiFi (niet op de kamer maar in de receptie dus niet voor Gertrude want dan zou ze haar hoofddoek moeten blijven aanhouden en na een dag wil ze daar toch voor een uurtje van af) en dat is ook al iets. Ik probeer weer De Standaard en al zijn lotgenoten, maar het werkt niet. Ten einde raad probeer ik Joepie en jawel dat werkt. Joepie wordt duidelijk niet subversief beschouwd en om een onbekende reden kan ik via Joepie naar De Morgen, waardoor ik kan te weten komen dat Crevits het onderwijs een zwaar beroep vindt, dat Ivan De Witte eens met Wilmots gaat spreken over het niet selecteren van een speler van AA Gent voor de Rode Duivels, dat Gwendolyn Rutten vindt dat beide ouders de 15 weken ouderschapsverlof moeten kunnen opnemen, waarom we die stoute vakbond nog eens gaan missen en dat men een varkenskop voor het bureau van Angela Merkel gedeponeerd heeft. We kunnen ook inloggen op de website van de Jupiler League (men heeft hier niet door dat daar alcohol in zit) en zullen dus te weten komen of Brugge kampioen is.

De avond wordt afgesloten in restaurant Mostowfi … een echte aanrader want heerlijk gegeten en prachtig gelegen in een gerestaureerd herenhuis naast de ruines van het paleis van Shushtar. Het hele diner voor ons drieën (pruimen stoverij van kalfsvlees, zoet zure stoverij van lam en gefrituurde kip met daarbij alle drank waaronder 3 flesjes Chateau de la Pompe van 2016, 1 fles van 1 l Chateau du Yaouhourt ook van het gezegende jaar 2016 en nog een paar varianten van pickels en rijst) kost ons (fooi inbegrepen) 800’000 Rial of 21 Euro. Als het zo verder gaat zullen we de hele reis kunnen afmaken zonder in financiële miserie te geraken.