Vandaag is het tijd voor een laatste echte excursie. De bestemming is Hermanus, een van de weinige plaatsen waar men (mits wat geluk) geen zeemansbenen moet hebben om walvissen te zien rondzwemmen. Vooraleer we ons "walvis-spotten-talenten" kunnen testen hebben we echter nog wat wijn te proeven ... misschien helpt dit wel bij het spotten.

Eerst komt Oak Valley aan de beurt. Dit wijnhuis is me aangeraden door Iben van het reis agentschap. De ligging van het wijngoed midden een zeer bosrijke omgeving is schitterend. De wijnen zijn OK zonder een speciale vermelding te verdienen. We hebben al betere zaken voorgeschoteld gekregen. Bovendien heeft iedere wijn de geur van versgebakken brood en spek en omeletten en dat is niet onlogisch aangezien we de wijnen proeven in de ontbijtruimte van een soort welness centrum waar .... vers brood gebakken wordt en waar omeletten met spek geserveerd worden.

De tweede wijngaard is interessanter ... ook al omdat de eigenaars rasechte Oost-Duinkerkenaars zijn die hier een paar jaar geleden met hun tenten en hun wijnstokken zijn neergestreken. We hebben een aangenaam gesprek met de eigenaars / wijnmaker en proeven een aantal van hun wijnen waarbij de Sauvignon Blanc en de Shyraz ons als meest memorabel bijblijven.

Na het verplichte nummertje wijnproeven gaan we walvis-spotten in Hermanus, een klein uurtje verder Oostwaarts. We laten de auto op de parking van een strand aan de ene kant van Hermanus achter en doen een klif-wandeling richting Centrum Hermanus. We hebben onze pick-nick mee en tijdens het verorberen van die pick-nick zien we inderdaad een paar walvissen (het kan ook dezelfde walvis zijn,die zich onder water verplaatst om ons te misleiden en een grotere fooi op te strijken). De wandeling langs de rotsachtige kust is zeer mooi en regelmatig zien we een walvis aan de oppervlakte komen om wat te bekomen van zijn duikexploten. Het gekende "National Geographic prentje" met een duikende walvis waarvan men enkel nog de staart ziet, kunnen we hier niet schieten omdat de walvissen zo dicht bij de kust zwemmen. Zouden ze duiken zoals ze doen voor National Geographic dan zouden ze zeker met hun kop tegen de (rotsachtige) bodem botsen. Om dit te doen worden ze door de lokale middenstand zeker niet voldoende betaald. De walvissen zijn echter wel bereid tot zeer dicht bij de kust te komen. Op een bepaald moment zijn er twee op minder dan 50 meter van ons verwijderd. Een spectaculair zicht ook zonder de Nat Geo acrobatieën. Na een pint om ons geslaagd walvis-spotten te vieren nemen we een taxi terug naar de parking waar onze auto staat te wachten.

We rijden langs de kustweg terug richting Kaapstad. Die weg is iets minder spectaculair dan de Chapman's drive van gisteren, maar is toch een mooi alternatief voor de snelweg die in het binnenland blijft.

Thuisgekomen is het tijd om de valies netjes te ordenen want morgen moeten we vroeg vertrekken om, terwijl het nog niet te warm is, de beklimming van de Lion's Head te doen. De eigenares van het B&B heeft gevraagd onze kamer te ontruimen zodat de kamer kan klaargemaakt worden voor de volgende gasten.

Nu is het tijd om te slapen want morgen is het vroeg dag.