Hip, Hip, Hoera we hebben vandaag meer dan 350 km tussen Swakopmund en Sossusvlei op dirt road afgelegd en hebben geen slappe tube gehad. De weg was gemiddeld beter dan wat we eergisteren voor de banden geschoven kregen, maar we zijn toch erg tevreden met dit resultaat. De C14 weg (die we het grootste deel van de dag volgden) heeft, volgens de mensen van de bandencentrale waar we gisteren waren, een kwalijke reputatie qua effect op banden. Ze antwoordden op mijn vraag of het nog gebeurt dat men 2 slappe banden heeft op 1 dag dat het op de C14 gebeurt dat mensen 3 of zelfs 4 keer met een slappe band aan de kant staan. Daarom hebben we een beetje trager gereden dan eergisteren (tussen de 30 km/h op zeer slechte stukken en 80 km/h op gewoon slechte stukken) en dat zal wel een impact gehad hebben, maar misschien was het ook de verenigde opspanning van ons beider kringspieren die nuttig is gebleken. Met nog een kleine 1000 km op dirt road te gaan hebben we veel tijd om de mogelijke oorzaken verder te onderzoeken.

Met al dat banden gedoe zou ik bijna vergeten zeggen dat de tocht erg mooi was. Eerst, tussen Swakopmund en Walvisbay, langs torenhoge duinen die tussen de oceaan en de woestijn geprangd liggen. Daarna door een vrij vlakke woestijn, gevolgd door een bergpas(je) met zicht op volledig opgedroogde en erg woeste rivierbeddingen / canyons om dan weer door de woestijn te rijden met zicht op de nog torenhogere (meer dan 300 m) duinen in de verte (die zijn voor morgen ... in Marketing termen noemt men dit klantenbinding, denk ik).

We zijn in Little Sossus Lodge rond 3 uur aangekomen, vroeg genoeg om op een relaxe manier naar het dinner toe te leven en daarna vroeg onder de dekens (of alleen de lakens?) te kruipen, want morgen is het vroeg (5:30) dag. We willen namelijk voor 6:00 naar het N.P. Van Sossus rijden om de friste van de ochtend te hebben, maar ook om het mooiste licht te hebben.