Vandaag beginnen we de dag met een bezoek aan de waterplas aan ons deur. Zouden de 4 rhino's en de leeuw er nog zijn? Neen, dus. We horen de leeuw wel nog, maar dat gebrul draagt blijkbaar kilometers ver en de leeuw is dus wel te horen maar niet te bespeuren. Er loopt alleen een jakhals, een oryx en een kudu maar geen 20 of 30 van elk dus gaan we ontbijten en benzine tanken (want ze zijn blijkbaar gisterenavond / vannacht nog komen leveren). We rijden Westwaarts het overblijvende stuk van het nationaal park door (nog eens 140 km ... Etosha N.P. is meer dan de helft van België) en stoppen aan een aantal water holes waar we steeds een enorme variëteit aan dieren zien. Er zijn natuurlijk altijd springbokken maar daarnaast zijn er bijna altijd oryxen, giraffen, elanden, kudu's, zebra's, wrattenzwijnen, wildebeesten, jakhalzen ... en olifanten ... en waar olifanten zijn is er een vaststaande hiërarchie met bitter weinig dieren die zich in de buurt van de olifanten wagen ... En dus netjes wachten tot de olifanten de tijd rijp achten om te vertrekken.

Een beetje na de middag verlaten we Etosha N.P. en gaan richting Grootberg. De eerste 100 km worden in sneltempo afgewerkt. Men mag hier 120 km per uur rijden. Het is maar een tweevaksbaan, maar er is nooit veel verkeer en de weg ligt er perfect bij (beter dan veel Belgische wegen ... en dan spreek ik nog niet over de Bovenbosstraat). De laatste 100 km gaan over een "dirt road". Deze weg is breed, maar in grind / zand aangelegd waardoor het rijden OK is (zolang er niet teveel een "wash board" effect is) maar remmen en bochten nemen is verraderlijk. Men slipt namelijk makkelijk weg / door wat we gelukkig nog niet gedaan hebben.

We bereiken dus zonder problemen de parking van onze lodge. Van daar worden we opgepikt door de 4 x 4 van de lodge ... en dat is maar goed ook want ik denk niet dat ons autootje naar boven zou geraakt zijn. Het is zeer steil en grote stenen steken erg ver boven de weg uit. Na een 5 tal minuten komen we aan bij de lodge, die fantastisch gelegen is op de rand van een klif. Van overal (het restaurant, de bar, het terras, ons bed, onze douche, ....) heeft men een onvergelijkbaar zicht op de canyon van 700 tot 800 m diep (ik heb het niet gemeten maar het staat hier op een informatiebord). De receptionist geeft ons de volledige uitleg van de lodge ... hoe het pas in 2005 ontstond als een gemeenschapsinitiatief (= een samenwerking tussen een boerencooperatieve en de "nature conservancy"). Dit initiatief was het eerste in zijn genre in Namibie,maar heeft sindsdien op een aantal plaatsen navolging gekregen. Het doet me plezier te zien dat voor het eerst op deze trip een lodge 100% gerund wordt door lokale mensen en niet door een of andere blanke man die hier misschien ook wel roots heeft maar deze toch niet zo diep heeft als de donkere mensen van hier.

Ik vraag na de uitleg of we misschien nog een kleine activiteit kunnen doen voor we aan de aperitief beginnen. Ik krijg als antwoord dat game drives van meerdere uren op het plateau worden georganiseerd (daar is het nu te laat voor) en dat er tot 2 weken geleden guided walks van ongeveer 5 km waren, maar dat die opgeschort zijn omdat een familie van 19 leeuwen hier neergestreken zijn. Omwille van het feit dat het hier een nature conservancy is, kan er niets doortastends aan de leeuwen gedaan worden. Het enige dat ze kunnen doen is stenen gooien en hopen dat de leeuwen zich goed voeden met niet menselijk wild waardoor ze geen behoefte voelen om op al dan niet wilde mensen te jagen. De receptionist verzekert ons dat de leeuwen, sinds ze hier toegekomen zijn, een oryx, een springbok en een zebra opgegeten hebben maar dat ... voor alle zekerheid ... alle guided walks opgeschort zijn tot de leeuwen verder getrokken zijn. In het kort: we zien ons genoopt al zittend van het fantastische landschap te genieten en een langere aperitief te nemen. Dat mag ook voor een keer.

Het avondeten wordt afgesloten door een optreden van de verenigde staff van de lodge. De diensters, de barmoeder, de manager, de lokale Crocodile Dundee, de kok, ... allen dansen en zingen en slepen alle gasten (ik ben geëxcuseerd want ik probeer foto's te nemen) van hun stoelen om mee te dansen. Het voelt authentiek en gemeend aan ... niet een paar mooie jongens en meisjes die voor den brode de toeristen entertainen.

Deze plek is werkelijk een fantastische ervaring op meer dat 1 niveau.