Na de stortregen van gisterenavond lijken de weergoden hun watervoorraad uitgeput te hebben. Dat is goed nieuws voor ons (en iedereen want echt iedereen klaagt over het weer). Gertrude heeft echter wel gezien (gedurende de luttele minuten dat het Internet werkte) dat vandaag de stock aan hemelwater weer op peil zal zijn. Hopelijk beslissen de weergoden niet onmiddellijk om het water langs deuren en vensters buiten te gooien. Wanneer we om 7:30 in de ontbijtruimte opdagen zijn de gastdame en – heer er nog niet. We maken gebruik van hun afwezigheid om een paar sneetjes brood met wat kaas en hesp te beleggen zodat we ons voor de middag pick nick geen zorgen meer hoeven te maken. Zodra dat gebeurd is, beginnen we aan het serieuze werk want het is een mooi ontbijt met allerlei zoetigheden en hartigheden dat voor ons klaar staat. Het spreekwoordelijke gat zit weer in de al even spreekwoordelijke boter. Deze keer is ook een zachtgekookt eitje voorzien. Vooral de bijhorende eierschaalbreker trekt de aandacht. Op ingenieuze maar toch eenvoudige manier wordt de schaal ter grootte van een lepeltje gebroken waardoor men de top kan wegnemen en beginnen lepelen. Men zou er een eitje voor eten!!

Na het ontbijt probeer ik tevergeefs de blog te posten, zetten we de bagage in de auto en worden wij door de gastheer aan het begin van een privé wegje afgezet. Via dit wegje komen we binnen de kortste keren op onze geliefde GR 65. We zien vandaag weer even “veel” mensen op pad als gisteren. Sommigen hebben we gisteren ook gezien, anderen zijn nieuwe gezichten. Wanneer Wilfried een pauze inlast om een tekening in zijn boekje te maken geraken we aan de babbel met een koppel dat in Versailles woont. De man blijkt onderweg ook tekeningen en aquarelletjes in een boekje te maken. Hij kijkt goedkeurend naar Wilfried’s werk en toont zijn werkjes aan ons. Een heel andere stijl maar ook mooi. Het gesprek komt, hoe kan het anders?, ook op het weer en het is vandaar maar een kleine sprong naar de “beek- oversteek” gisteren. Het koppel zegt dat zij de omweg langs de grote weg gemaakt hebben, maar dat ze gehoord hebben dat wij door de rivier gewaad zijn. Madame maakt daarbij het internationaal bekende “een losse vijs die dringend moet vast geschroefd worden” gebaar. Het lijkt er dus op dat we binnen de Camino stappers toch viraal gegaan zijn. Ons “moment de gloire”.

De rest van de morgen verloopt vrij rimpelloos met een aanvaardbare afwisseling van tarmac en aardepaadjes, al dient gezegd dat veel van de aardepaadjes er vrij drassig bijliggen. Dat is goed voor de jonge man die een eindje voor ons op blote voeten loopt. Ik kan er absoluut niet bij dat iemand zelfs maar 5 m zo zou willen lopen, laat staan 2000 km, maar ja misschien heeft die kaddée wel iets heel ernstigs op zijn kerfstok. Rond 12:30 zien we een aantal stoeltjes staan, maar we besluiten toch nog wat verder te gaan om de regenwolken die zich langzaam lijken op te stapelen zoveel mogelijk voor te blijven. Om 1:00 uur is er echter geen ontkomen meer aan. Wilfried wurmt zich bekwaam in zijn regencape en Gertrude en ik houden de paraplu in aanslag. Het doet een goede bui maar onze 9 € investering in 2 paraplu’s werpt zijn vruchten af, want we blijven mooi droog. Het pad dat we normalerwijze zouden moeten volgen ligt door de bui (en al het water van de vorige dagen) volledig onder water waardoor we twee opties hebben: waden of uitwijken. We opteren voor het uitwijken omdat we toch al een stevige “waad-reputatie” opgebouwd hebben. Het uitwijken bestaat erin dat we zo ongeveer 1 km parallel met “ons” pad door een vers geploegd maisveld stappen. Dat is geen lachertje omdat het hier om klei gaat die zich aan onze schoenen vastbijt als een dol geworden pitbull. Ik denk dat mijn schoenen aan het einde van de km ploeteren in het maisveld minstens een halve pitbull zwaarder wegen. Schoenen kuisen wordt een mooi werkje voor deze avond.

We eten ons boterhammetjes aan de openbare wasplaats van Barcelonne- en -Gers en gaan dan verder naar de B&B Le Mas in Aire sur l’Adour waar we rond 3 uur aankomen. Het eerste werk is de schoenen onder de waterkraan schoon borstelen, zodat ze nog zoveel mogelijk kunnen drogen. We zullen ook eens moeten kijken of we een waterafstotende spray of crème kunnen te pakken krijgen. De behandeling die we de schoenen gaven vooraleer te vertrekken zal immers door het vele moddertrappelen van de voorbije dagen totaal verdwenen zijn. Nelly leidt ons met bekwame spoed langs de bezienswaardigheden van Aire sur l’Adour maar kan ons niet aan de waterafstotende crème helpen. Ze kan ons echter wel naar een terrasje leiden, waar we een Grimbergen van het vat tot ons nemen. Daarna gaan we terug naar de B&B want we worden er om 7 uur opgehaald door een restaurateur van een eindje verder. We hebben namelijk half pension gevraagd en door deze regeling tussen de restaurateur en de B&B is iedereen gelukkig. Na smakelijk gegeten te hebben is het tijd om ons terug te trekken en de blog van vandaag te schrijven voor de schaapjes beginnen te drummen.

Slaapwel