Het stuk van de Camino del Norte dat wij gedaan hebben loopt door een zeer mooie streek van Noord Spanje (alhoewel veel bewoners deze streek veel liever Baskenland noemen).

Dit wil niet zeggen dat ieder

e kilometer van de meer dan 170 die we deden even mooi was, maar gemiddeld kan men stellen dat de streek zeer mooi is omdat heel dikwijls zichten op de ongerepte natuur van het bergachtige binnenland met vergezichten over de oceaan gecombineerd zijn. De streek is ook aan te bevelen, omdat het er zo rustig is. Dit is een voordeel als men ongeremd van de natuur wil genieten (of als men ongeremd de roep van Moeder Natuur wil of moet volgen) maar het is ook een nadeel omdat er weinig infrastructuur voor overnachtingen en ravitaillering is (tenzij in de paar grotere centra). In ons specifiek geval was dit geen zwaar probleem omdat we ten allen tijde beroep konden doen op de uitstekende diensten van de bezemwagen en haar chauffeuse (en dit ondanks het tegenstribbelen van Madame G). Dat een goed hotelletje of een goed restaurant wat van de camino verwijderd lag was daarom nooit een hinderpaal.

De weg zelf vinden was gemakkelijk, omdat altijd voldoende gele pijlen de juiste richting aangaven. Soms waren er zelfs te veel pijlen waardoor we het gevoel kregen dat de voetpaden mekaar voor de voeten liepen. Men zou kunnen klagen over het feit dat nogal wat wegen (vooral in de grote omgeving van Bilbao) verhard zijn. Dit geeft een ietwat minder rustiek gevoel, maar is wel een voordeel wanneer het geregend heeft en wij met onze leren laarsjes aan door het riet op de diepe, ja diepe paadjes moesten gaan met onze rijfstok met onze strijkstok, met onze lapzak en onze knapzak.

Regenen dat heeft het gedaan maar al bij al viel het nog goed mee rekening houdend met de streek waarin we stapten. De regen bij het vertrek de eerste dag was veruit het hevigst, maar eens iemand de kraan van het hemelwater gevonden had, hebben we niet meer dan drie halve dagen (en de volledige rustdag) gemiezer en allerlei variaties daarop gehad. Onder deze omstandigheden is 25 km per dag (goed) te doen. 30 km en meer is echter omwille van het profiel een uitdaging maar haalbaar. De etappes die we volgens het boekje van Codulla Rabe gedaan hebben waren goed gekozen al zouden we, mochten we de tocht herdoen, het wat anders aan boord leggen omdat de camino voor en na Bilbao b.v. te veel langs drukke wegen loopt. Een rustdag in Bilbao was een goed idee (mooie stad, goede musea, enz) maar wat extra tijd in San Sebastian b.v. zou ook niet slecht geweest zijn.

De tocht is ook goed meegevallen omdat het eten (veel uitstekende en erg verse vis) en drinken (Txakoli wijn bv) lekker was, omdat de meeste hotels goed meevielen (al waren er in alle maten en gewichten) maar vooral omdat we in goed gezelschap van gelijkgestemden de dagen konden doorbrengen. Een hele .eer te kunnen stappen met de man die zijn volk leerde stappen en die wou dan bovendien ook nog onze chauffeur spelen tussen Blanden en Irun en terug van Castro Urdiales naar Blanden. Zonder twijfel droeg het feit dat Gertrude maar 2 Compeeds (eigenlijk maar 1 als men de eerste die onder de douche loskwam niet meetelt) nodig had ook bij tot het succes van de tocht. Straf van Gertrude dat ze zonder veel voorbereiding en met een paar quasi nieuwe schoenen (strijken met wandelschoenen aan telt niet als voorbereiding) een plaats op het podium veroverd heeft..

Last but not least, een woordje van dank voor de lezers die iedere dag weer zonder morren een heel stuk leesvoer verwerkten en nu en dan met een bemoedigende reactie voor de pinnen kwamen.

Totaal: 170 km in 42 uur (4.2 km/h) over 5241 hoogtemeters

P.S. Ik wil natuurlijk ook nog mijn ventje bedanken voor de organisatie,de verslagen en het dragen van mijn bagage. Op die manier wil ik wel nog eens een wandelvakantie doen; Geslaagd op alle manieren en dus voor herhaling vatbaar.