Vandaag is de titel van de blog 5bis omdat ik gisteren een beetje te hard van stapel gelopen was. Duidelijk was geweest fietsdag 3 en vandaag fietsdag 4. Ik zal het echter niet nodeloos ingewikkeld maken en zeg gewoon: lees verder en trek u niet te veel aan van de titel. Jullie hebben niets gemankeerd, het is gewoon de blogger die in de war is / was.

“We” willen deze morgen vroeg vertrekken omdat regen voorspeld is in de namiddag en we willen die zoveel mogelijk voor zijn. We ontbijten om 8:00 en springen op onze stalen rossen om 8:45. Het is bewolkt en tamelijk fris waardoor we niet goed weten of we er goed aan doen een jasje aan te trekken of niet. Alles verloopt vlotjes (met of zonder jasje) tot km 6. Daar slaan we een aardewegje in. Dit wegje is door de overvloedige regen vannacht tamelijk modderig geworden. Het wordt pas een echte uitdaging wanneer het weggetje eerst langzaam, maar daarna erg steil wordt. Onze wielen zakken tot aan de velgen in het slijk waardoor er geen andere optie is dan maximale ondersteuning te gebruiken! Uiteindelijk geraakt iedereen boven en kan de reisleider, zonder slachtoffer van een lynchpartij te worden, de afdaling inzetten. Die mondt uiteindelijk uit op een asfantwegje. Einde goed, alles goed.

Ondertussen heeft het waterzonnetje zich langzamerhand ontpopt tot een echte zon die steeds meer warmte begint te geven (waardoor de vraag met of zonder jasje ook een antwoord krijgt). We passeren allerlei overblijfselen van de Grote Oorlog. Zo zien we La Main de Massiges, een loopgraven complex dat, op privé initiatief, in ere hersteld / gereconstrueerd werd. We zien ook schuilkelders, allerlei monumenten (o.a. aan de Kaiser Tunnel waar een bomkrater van 50 m diameter en 11 diep te zien is) en, allerschrijnendst, een aantal militaire kerkhoven vol met jonge mensen die allemaal “Mort pour la France” zijn.

Ondertussen zoeken we in alle dorpjes waar we doorrijden naar een bakkerij die ons een belegd broodje ter hand zou kunnen doen. De meeste dorpjes zijn zo onooglijk klein dat ze geen bakkerij hebben. Bakker is, net zoals in België, een knelpuntberoep, zoveel is duidelijk. Uiteindelijk besluiten we in Sainte Ménéhould iets te eten. Ik weet namelijk dat daar een hotel restaurant is omdat André & Veerle dit vermeld hebben en omdat ik bij het opstellen van het parcours eraan gedacht had daar te overnachten. Dit idee werd verlaten omdat ik dan geen min of meer gelijkmatige dagelijkse afstanden bekwam. Nu kunnen we er echter wel eten en de saumon a l’oseille is lekker en is, met zijn 13 €, nog net betaalbaar. Sainte Ménéhould is bovendien een leuk stadje met een mooie centrale plaats waar een groot gebouw van 1730 de boventoon voert. Alle andere gebouwen hebben dezelfde stijl … mooi, mooi. Geen wonder dat Dom Perignon hier geboren werd en dat Lodewijk XVI hier gevangen genomen werd tijdens de Franse Revolutie.

Om 14:30 zetten we onze tocht (nog een goede 26 km) verder. De zon is nu wel verdwenen maar het is nog altijd een aangename temperatuur om te fietsen en het belangrijkst is dat het nog altijd niet regent. Ik hoor Tom al zeggen dat hij toch gezegd had dat het wel zou meevallen. Hij had gelijk (weer gelijk, hoor ik hem ook nog zeggen). Rond 16:00 komen we aan bij onze overnachtingsplaats die ik tijdens het middagmaal als verrassing aangekondigd heb. Ik ben ervan overtuigd dat zowel Anne als Georges gedurende de afgelopen 26 km zitten speculeren hebben wat de verrassing mogelijks zou kunnen zijn maar ik ben er, zo mogelijks, nog meer van overtuigd dat ze niet gedacht hadden in een woonwagen te mogen / moeten overnachten. Alles wat noodzakelijk is om te overnachten is aanwezig (bed, douche, toilet, sofa, tafel met 4 (plooi)stoelen, fornuis, magnetron, potten en pannen, enz) maar allemaal zeer compact. Gelukkig dat er één woonwagen per koppel is! Wat ik verkoop als verrassing is alleen tot stand gekomen omdat ik niets anders vond op een redelijke afstand tussen Bouconville en Vertus. Hopelijk passeert Conner niet langs “ons” woonwagenpark of ik word nog bewerkt met de matrak en moet Gertrude nog bepaalde diensten bewijzen.

Conner is hier echter niet waardoor we ons beperken tot 1 frisse pint als beloning voor de rit van vandaag, de met zijn 84 km en bijna 900 hoogtemeters de langste en bijna lastigste rit van de hele lus. Na een frisse pint is het tijd om te douchen en het grootste stuk van de blog te schrijven want na een volle maaltijd zou de schrijver (en de corrector) wel eens moeite kunnen hebben om bij de les te blijven. Om 19:00 schuiven we de voetjes onder tafel voor een aperitief maison of Picon met witte wijn, een voorgerecht (rillettes van sardientjes met appel), hoofdgerecht (parmentier van kip) en dessert (chocolade mousse). Voor 19 € kan men niet sukkelen … trouwens veel alternatieven temidden de velden zijn er hier niet.

Als we na het eten buitenkomen begint het net te regenen en als de weersvoorspellingen kloppen zal het zo doorgaan voor de rest van de nacht en morgen. Dat zien we dan morgen wel. We kunnen alleen maar hopen dat we nog een keer ontsnappen aan wat voorspeld wordt.

Slaapwel