Even nieuwsgierig als iedere morgen checken we eerst het weer. Deze keer zijn we wat teleurgesteld. De weersvoorspellingen de laatste paar dagen waren vrij goed maar nu zien we de bergen niet. Dit blijkt te wijten te zijn aan een mistlaag die rond de toppen hangt. Wanneer we om 9:45 richting de ferry vertrekken is die mistlaag echter bijna helemaal verdwenen. Voor deze ferry is de timing weer erg belangrijk want de ferry vertrekt maar iedere 40 minuten en voor ons zou die van 10:40 goed uitkomen. De GPS madam berekent dat we om 10:40 aan de pier zullen aankomen. Dit is wat nipt dus proberen we, waar de pakkans gering wordt ingeschat, een paar minuutjes van de tijd af te knabbelen. We zitten op de Ryfylke route (van Sand naar Stavanger) en de omgeving doet aan Zwitserland denken was het niet dat hier zoveel water was, een soort Switserland by the Ocean, laat ons zeggen. Wij halen de ferry in Nesvik als echte pro’s aangezien we aankomen op het moment dat de wachtende auto’s hun motoren starten om op de ferry te rijden. Dat is pas timing zou ik zeggen.

Aan de overkant van de ferry komen we na 5 km het dorpje Ardal tegen. Volgens de Michelin moeten we hier het middeleeuwse kerkje bezoeken. Deze keer is het geen staafkerk (daar hadden ze blijkbaar in 1619 in Ardal niet genoeg geld voor) maar een nietszeggend gebouw althans aan de buitenkant. Binnenin zijn echter nog de originele beschilderingen zichtbaar. Na 5 minuten hebben we die wel gezien en is het tijd om verder richting Jorpeland en dan verder naar de Preikestole te rijden. De Preikestole = preekstoel is een rots die bovenaan volledig vlak is en aan de zijkanten over ongeveer 600 m loodrecht naar beneden tot in de Lysefjord duikt en zo één van de meest iconische plaat(s)jes van Noorwegen oplevert.

We mogen dan wel tot de profliga van de “net op tijd aan de ferry pier komers” toegetreden zijn. Om tot de profliga van de “op de beste parkeerplaats staanders” te behoren zullen we nog een tandje moeten bijsteken. Net als wij naar de parking aan de start van de Preikestole wandeling aankomen wordt die parking gesloten en moeten we naar een tweede parking wat ons ongeveer 2 extra kilometer stappen bezorgt. Ook niet aan te doen, we zijn jong en gezond … of zoiets.

Om 12:30 beginnen we te stappen. Als alles volgens plan verloopt zullen we hier binnen 4 uur (plus eten en foto’s) terug zijn. Het is vrij druk op het geciviliseerd pad. Waar drassige veengrond doorkruist moet worden is een knuppelpad aangelegd en de rest van het pad is aangelegd door grote stenen min of meer ordelijk naast of bovenop elkaar te leggen. Wel moet bij elke stap goed opgelet worden waar men zijn voeten zet, want een enkelverzwikking loert om elke hoek. Naarmate we hoger stijgen en de boomgrens onder ons laten worden de vergezichten almaar spectaculairder en als we op een hoogte van zo’n 500 m boven de zee = boven de fjord gekomen zijn is de Lysefjord plots in al zijn glorie te bewonderen. Al snel krijgen we nu ook de preekstoel zelf in het vizier. Zijn aanblik is adembenemend (en we hadden al geen overschot aan adem door de beklimming). Het is alleen jammer dat het hier zo druk is. Er is vooral een groep Spaanssprekenden die erg luidruchtig zijn en zich allemaal op de rand van de rots willen laten fotograferen. Wij besluiten een rustig hoekje van de preekstoel, die toch ongeveer 40 bij 40 m groot is, op te zoeken om onze boterhammetjes te eten. Daarbij geraken wij aan de praat met een paar Madrilenen die hun landgenoten ook te luid vinden. Eén van hen begon 3 maand geleden in Stavanger als verpleegkundige omdat haar werk in Spanje niet voldoende (financieel) gewaardeerd werd. Na de babbel en het eten is de drukte wat over en vragen we om een foto van ons te nemen. Zo kunnen we bewijzen dat we er daadwerkelijk geweest zijn.

Nu moeten we aan de afdaling beginnen. Waar de klim pittig was voor de ademhaling is de afdaling met de miljoenen trappen een marteling voor de dijspieren. Ik denk dat we morgen serieus pijn zullen hebben op de plaatsen waar normaal de dijspieren zouden moeten zitten. Dat zijn echter zorgen voor morgen. Nu moeten we ons concentreren op het behouden van twee normale enkels en dat lukt wonderwel alhoewel na de +/- 10 km en +/- 4 uur “het vet van de soep” is.

Enfin, het is weer een fantastische dag geweest met een zeer mooie wandeling in schitterend weer (blauwe lucht, een paar witte wolktoefjes, een deugddoend zonnetje, toch niet te warm, geen muggen, ….). Als dat morgen voor de Kjeragbolten ook nog eens zou lukken zijn we helemaal gelukkig. De weersvoorspellingen zien er alvast positief uit. Nu hebben we een pint en een Cola verdiend. Ik bestel in één ruk voor 12 Euro bier (= 1 pint) en die smaakt zeer goed, zelfs al is het maar een pils. Daarna is het tijd voor een douche en zijn we klaar om opnieuw de inwendige mens te versterken. We kijken eens naar het menu in ons hotel en komen tot het besluit dat de keuze wat basic is en dat wij, de preikstole beklimmers, beter verdienen. Een betere keuze is om de hoek in Villa Rosehagen te vinden. Die tot restaurant omgevormde villa ziet er van buiten erg mooi uit en de kok en dienster toveren in no time een paar lekkere gerechten op ons bord (Gertrude pasta en ik boeuf bourguignon). Dat sturen we allemaal richting dijspieren zodat morgen een fluitje van een cent wordt. Nu nog de blog als kroon op weer een wondermooie dag en we kunnen jullie allemaal een goede nacht wensen.

Slaapwel.