Gisteren was een beetje een speciale dag met aankomst in het hotel om 03:00 AM. Voor de inwoners van Bodo en omstreken was het ook een speciale dag omdat ze gedurende de avond een algemene stroompanne van 15 minuten gehad hadden. Zij zijn dat hier blijkbaar niet gewoon dus kunnen ze waarschijnlijk (al zeker binnen een paar jaar) iets leren van de Belgen. Door de stroompanne is de computer waarmee de kamersleutels aangemaakt worden ontregeld. De receptioniste gaat echter met ons mee (en worden weinig andere klanten om 03:00 verwacht) om ons in de kamer binnen te laten met haar passe-partout. Het is maar goed dat ze meegaat want het hotel bestaat uit twee gebouwen, één langs elke kant van de straat en beiden zijn met elkaar verbonden via een privé tunnel. Handig, zeker in de winter wanneer het koud is en veel sneeuw ligt, maar waarschijnlijk een wat dure oplossing. Enfin, ons probleem niet. Na een korte nacht (zeker voor mij omdat ik me (weer) een uur miskeken heb op mijn uurwerk. Daardoor ben ik al om 6:30 op ipv de verwachte 7:30 en ipv de noodzakelijke 8:30. Ik kruip nog een beetje terug in bed om wat te soezen. Na het soezen moet ik een parkeerticketje in de auto leggen, want vanaf 9:00 am kunnen we een boete verwachten. Om iets na 10 vertrekken we uit Bodo. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want er zijn een aantal wijzigingen in ronde punten waardoor de madam van de GPS totaal in de war raakt en ons in een ping pong van het ene naar het andere rondpunt stuurt en opnieuw en opnieuw. We hebben nu twee mogelijkheden: ofwel doen we verder dit ping pong spel tot de benzine op is ofwel grijpen we eigenhandig in en doen we onze goesting. We opteren (na een zeer kleine aarzeling) voor deze laatste oplossing. Er is echter een bijkomend probleem en dat is dat de madam van de GPS blijkbaar nog nooit gehoord heeft van de ferry die we geacht worden te nemen. Maar ook dat komt via een aantal slinkse ingrepen van de copiloot in orde.

Op weg naar de ferry passeren we de Salstraumen. Dit zouden de grootste getijdenstromingen en geassocieerde maalstromen van de wereld (of toch zeker van Europa) zijn. Daar is op het moment echter niet veel van te merken omdat op dit eigenste moment de getijdewerking op een laag pitje staat. Om half één zou de getijdenwerking maximaal moeten zijn maar we besluiten niet tot dan te wachten. De natuur is (wanneer we ze zien tussen de buien door) indrukwekkend. Zo passeren we langs de Swartisen gletsjer (en zijn uitlopers) die pas op een honderdtal meter van de oceaan stopt. Jammer genoeg verleent de zon geen bijdrage om het er allemaal nog wat beter te laten uitzien. Het is vandaag de slechtste (eigenlijk de eerste slechte) dag van deze reis. Als men de dag in 10 gelijke stukken zou indelen dan zouden we 1/10^de zon, 1/10^de bewolkt, 2/10^de miezeren en 5/10^de regenen en 1/10^de hard regenen hebben. Het is bovendien met 10 °C gevoelig kouder dan de vorige dagen ondanks het feit dat we naar het zuiden beginnen afzakken zijn. Gelukkig brengt het weerbericht voor de komende dagen wat soelaas (hopelijk hebben ze het niet verkeerd).

Uiteindelijk komen we aan de kaai van de eerste ferry aan met drie kwartier voorsprong op de ferry. Daar verdient men geen prijs mee … wel integendeel, men moet drie kwartier wachten. Dat zou geen probleem zijn mocht de tweede ferry op de eerste afgestemd zijn of mocht het weer zodanig mooi zijn dat men om iedere hoek zou willen stoppen. Dat is echter niet het geval en we verbeteren ons record van daarnet nog met 5 minuten (= voor de lezers die zelf niet willen rekenen betekent dit dat we 50 minuten te vroeg zijn). Gelukkig heb ik de batterij van de laptop opgeladen waardoor ik dit stuk van de blog kan schrijven tijdens het wachten en de ferry overtocht zelf (= 1 uur).

Onmiddellijk na de de overtocht stuur ik een SMS naar onze overnachtingsplaats = Aline’s Stua, een B&B gerund door een Nederlands stel (Aline en Anton) die bijna 4 jaar in Noord Noorwegen wonen. Eerst een jaartje op de Vesteralen en daarna verhuisd naar Utskarpen (in de buurt van Moh I Rana). De hele bovenverdieping van het charmant ingerichte huis is voor gasten (vanavond zijn we de enigen) met naast de twee slaapkamers een living voor de gasten. Beneden is een eetkamer, keuken en badkamer (gedeeld met andere gasten zouden die er zijn). Voor avondeten is er keuze tussen rendier (op Sami wijze) en zalm met een crème brulée als dessert

Mooi, mooi, vriendelijke mensen en lekker eten, wat moet een mens meer hebben? Tijdens het dessert legt de gastvrouw nog allerlei (on)hebbelijkheden van de Noren uit. Altijd interessant, nu nog eens goed slapen en we zijn er weer klaar voor.

PS Van de blog van gisteren: er is een zeer groot verschil tussen de verschillende schepen van de Hurtigruten (die nochtans hetzelfde traject afleggen (b.v. continu van Bergen naar Kirkenes en terug). De Nordlys was moderner uitgerust en groter maar ook met beter eten, vriendelijker personeel, met WiFi overal en niet alleen op bepaalde plaatsen, twee vrij grote vergaderzalen voor presentaties, 2 mensen die zich uitsluitend met entertainment van de passagiers (excursies, poolcirkel ceremonie, presentaties over fjorden en noorderlicht, … ) bezighouden, etc. . Als we ooit terugkomen zullen we dus goed kijken welke boot onze reis maakt. Bovendien denken we dat ook de persoonlijkheid van de kapitein bepaalt hoe het allemaal reilt en zeilt op zijn schip.