Om 8:00 uur hebben we afgesproken voor het ontbijt. Er staat weer een mooi zonnetje en we ontbijten dus in "ons" park. Idyllisch … tot we ons aan tafel zetten en de wespen een regelrechte aanval inzetten. De eigenares probeert uit te leggen dat de wespen zeer actief zijn met de opgaande zon en zet met een bord, ingesmeerd met aardbeienconfituur (geprefereerd door ze wespen, zegt ze) en met een kommetje smeulend koffiepoeder een verwoede tegenaanval in. Niets lijkt afdoende te werken tot Tom alle confituur potjes van onze tafel naar het tafeltje een beetje verder zet. We zijn vandaag niet erg gehaast omdat we eerst naar Aquarock (een avonturenpark beneden aan de rivier) willen telefoneren om eventueel een ingang voor de 5 jonge en tamelijk jonge geweldenaars te reserveren. Dat kan pas vanaf 9:00 uur en jammer genoeg is alles tot 5:30 bezet. Aquarock zal dus voor een andere keer moeten zijn. Om 9:30 trekt de karavaan zich op gang in de wetenschap dat het vandaag dan wel de langste etappe is (54 km) maar waarschijnlijk de makkelijkste (eerste deel vooral bergaf en nadien vlak want eerst langs de Eyrieux en daarna langs de Rhône).

Na een 4-tal km plezant naar beneden zoeven is het plezier een eerste keer voorbij. We zijn namelijk de ene kant van de vallei naar beneden gereden maar na de brug komt Loontje om zijn Boontje. We krijgen op de andere kant van de vallei een 4-tal km bergop puffen voorgeschoteld. En het wordt nog erger wanneer ik zeg (om de flauwe plezante uit te hangen) dat we een zeer steil wegje moeten inslaan. Wanneer ik op de GPS kijk, blijkt echter dat we daadwerkelijk dat wegje op moeten om zo op de Col de Comberon (678 m) te komen. Die klim is supersteil (ik moet “Eco” weer opgeven om de rest van de klim op “Sport” te doen) maar gelukkig vrij kort . Bovenop de col hebben we de tijd voor een vlugge foto en dan gaat het in sneltempo tot aan de Eyrieux rivier (280 m) en verder tot aan het Aquarock avonturenpark. Nu we hier toch zijn, gaan we eens vragen of er toch geen mogelijkheid is om een paar uur de zip lines en via ferata’s te gebruiken. En ja, het is mogelijk. Er moet wat geschipperd worden met wie wat mag omwille van minimale lichaamslengtes en lichaamsgewichten, maar alles komt uiteindelijk in orde en terwijl oma en opa op hun gemakje van wat rust genieten vliegt de kroost van de ene oever naar de andere en klefferen ze van de ene rots naar de andere. Een panini helpt onze honger stillen en daarna wordt weer op de fiets gesprongen en worden de laatste 30 km van vandaag aangevat. De weg is licht hellend naar beneden en de vallei wordt langzamerhand breder tot we uiteindelijk in Beauchastel aan de Rhône komen. Het is hier niet slecht en de Via Rhona die we nu en morgen volgen is OK maar de schoonheid van de natuur hier is niet te vergelijken met wat we te zien kregen in de valleien verder weg van de Rhône. Het was dus een goede keuze de Dolce Via te nemen ipv de Via Rhona. Bovendien was het een goed idee om de lus in tegenwijzerzin te doen want er staat een stevige zuiderwind die ons nu zeer goed helpt om Soyons snel te bereiken. Ons hotel in Soyons (Le Cèdre de Soyons) ziet er erg goed uit. Het gebouw heeft al veel km op de teller (zeker als men zich baseert op de 350 jaar oude ceder die voor het hotel staat) maar werd duidelijk goed onderhouden / gerenoveerd waardoor het nog altijd veel klasse uitstraalt. Het hotel heeft bovendien ook een mooi zwembad waar iedereen die zich niet te veel om zijn haar bekommert snel in duikt. Een spelletje “Bonen” waarbij ik de belangrijke taak toebedeeld krijg om Hanne te assisteren en ervoor te zorgen dat de kaarten niet van tafel vliegen door de wind dient als tijdverdrijf bij de aperitief waardoor we dan quasi naadloos op het diner kunnen overschakelen. Met uitzondering van Jasper die een Petit Loup menu krijgt nemen we allemaal een menu van 38 Euro met voorgerecht, hoofdgerecht en dessert om U tegen te zeggen. Dat alles met een fles St Joseph “La Grande Pompée” (die me 40 jaar terug in de tijd katapulteert want die wijn hebben we ooit nog in onze kelder liggen gehad) zorgt voor een mooie laatste avond. Morgen nog een korte etappe die ons weer in Tournon sur Rhône zal brengen waarna de Gyselinckskes naar huis gaan rijden en wij nog een tussenstop in Beaune en een in Reims op het menu staan hebben. We kunnen, wat ons (de oudjes) betreft, nu al op een geslaagde week terugkijken. Zeker voor herhaling vatbaar. Misschien moet er eens gezocht worden naar een formule waar ook de Verhannemannekes mee kunnen doen.We zullen er eens van dromen misschien komen wel zeer goede ideeën bovendrijven. Slaapwel