We hebben een zeer mooie reis achter de rug. Zoiets zegt men natuurlijk bijna altijd als men op een reis terugblikt. Dit is meestal omdat de mooie herinneringen op de voorgrond prijken en de mindere kantjes wat vervagen naast al het mooie. Deze reis door Patagonië springt er echter uit als uitzonderlijk mooi omdat alles zo goed meeviel.

Zo was er het weer. Dit is dikwijls een factor die een grote rol speelt in de eindbeoordeling. Op deze reis  viel het weer enorm mee. We hebben waarschijnlijk ongeveer 90% van de tijd een mooi zonnetje in een blauwe hemel gekregen. Dat is, waar men ook gaat, een zeer goede score maar in Patagonië al zeker. Bovendien waren onze verwachtingen niet erg hooggespannen. Daarom hadden we thermisch ondergoed, fleece pulls, warme kousen, mutsen, handschoenen, KW’s, paraplu’s en regencapes mee, maar we hebben daarvan niets, op uitzondering van de paraplu’s die we één dag intermitterend gebruikt hebben, nodig gehad. Hadden we dat vooraf geweten dan hadden we misschien alles in één rugzak kunnen steken (ik vraag me af of deze opmerking door de censuur zal geraken).De censuur zegt dat we maar 24 kilo bagage hadden voor ons 2 en dat minder niet kan!!!!

Een andere factor was de enorm mooie natuur van Patagonië. De groene bossen, de wit besneeuwde toppen van de vulkanen en het blauwe water van de meren van het Merendistrict.  Verder naar het Zuiden zijn er dan de scherpe pieken van de bergen en de machtige gletsjers in Torres del Paine NP en in Los Glaciares NP met daartussen de droge, dorre en ééntonige vlakke steppes.  En nog verder in het meest Zuidelijke deel van Patagonië was er de mooie vierdaagse cruise langs de fjorden van Vuurland met één dag onder een schitterende blauwe hemel, twee dagen onder een wisselende bewolking en één dag in een echte Kaap Hoornse storm. En dan was er natuurlijk ook nog de buiten categorie Perito Moreno gletsjer, die zich onder een stralend zonnetje van alle kanten liet bewonderen.

De natuur is in dit deel van de wereld bovendien nog erg ongerept, omdat de mens hier zo weinig zijn stempel gedrukt heeft (= kunnen drukken heeft) . Natuurlijk zijn er hier en daar estancia’s (hoe overleven die?), natuurlijk zijn er steden (de meeste niet veel groter dan Oud Heverlee), natuurlijk zijn er wegen (ripio en Ruta 3 of Ruta 40 kaliber), natuurlijk laten buschauffeurs hier de motor van hun bus draaien als ze voor een kwartiertje uitstappen, maar er zijn in Patagonië zo weinig mensen en er is zo veel Patagonië dat het effect van de mensen verwaarloosbaar lijkt.

Wat aan natuur (bijna) in overmaat aanwezig is, is qua cultuur (Buenos Aires niet te na gesproken) ondervertegenwoordigd. Op 100 km Camino de Compostella ziet men meer mooie dorpjes, kastelen, parken, kerkjes en kathedralen dan op 1000 vierkante kilometer Patagonië.  Zelfs Buenos Aires, waar één derde van de bevolking van Argentinië woont, ontsnapt niet aan het gebrek aan een oud erfgoed. Buenos Aires bleef namelijk tussen zijn tweede stichting in 1580 (de eerste, in 1536, mislukte ondanks de “Goede Winden” die de Spanjaarden daar gebracht hadden) tot na de onafhankelijkheid van de Spaanse Kroon in 1816 (wanneer de Spaanse koning meer belang hechtte aan zijn strijd tegen Napoleon dan aan zijn overzeese kolonies) vrij obscuur omdat de Spaanse koning daar weinig kon winnen (goud, zilver, zieltjes, …). Pas gedurende de 50 jaar tussen eind 19^de en begin 20^ste eeuw was Argentinië = Buenos Aires  echter zeer succesvol omwille van de export naar Europa en de VS. Het was bij de club van de 20 meest welvarende landen ter wereld … en dat wilden ze laten zien in de gebouwen die opgetrokken werden. In het Centrum, Palermo en Recoleta verschenen grote avenues en praalzuchtige gebouwen als het Congres, het Presidentieel paleis, het Teatro Colon, het Palacio Barolo en allerlei privé woningen = paleizen in de stijl die op dat moment dominant was. En dan is er natuurlijk de tango cultuur waarvan we twee avonden mochten smullen. Ontstaan in de arbeidersbuurten van de stad en nu één van de draaischijven van het toerisme in Buenos Aires. Wij zijn er vier dagen geweest en dat was perfekt.

Wat ook een rol speelt in het welslagen van een reis is het eten dat men voorgeschoteld krijgt. Ook heirover hebben we niet te klagen al dient gezegd te worden dat we gelukkig alles behalve vegetariërs zijn. Voor een vegetariërs (en dan laat ik de veganisten nog helemaal buiten beschouwing) kan het hier niet makkelijk zijn. Men vindt het hier absoluut normaal dat men als maaltijd een steak van 400 g binnen speelt,  zonder dat daar enige groente of enig aardappel of pasta of rijst of … aan te pas komt. Meestal kan men die wel apart bestellen, maar ze zijn hier echt bijkomende gerechten. In België verwacht iedereen toch bij een steak automatisch een portie frietjes.

Naast het weer, de natuur, de cultuur in Buenos Aires, het eten was er natuurlijk ook het feit dat zowel Argentinië als Chili geciviliseerde landen zijn. Nooit hebben we ons de vraag gesteld of we onze tanden wel mochten met kraantjeswater poetsen, (bijna) nooit hebben we ons afgevraagd of het wel veilig was waar we liepen (ook al omdat overal allerlei soorten politie in kogelvrije vesten rondliepen), nooit was mijn gebrekkig Spaans een hindernis om informatie te bekomen en altijd waren er wel mensen  die ons probeerden te helpen als we iets wilden weten. Dat is natuurlijk ook allemaal deel van het welslagen van een vakantie. Die politie was trouwens niet alleen in Buenos Aires alomtegenwoordig. Ook op de wegen kwamen we regelmatig checkpoints tegen waar politie allerlei routine controles uitvoerden. Dat leverde voor ons geen enkel probleem op (in het algemeen waren al onze interacties met de politie erg beleefd en zelfs vriendelijk) maar we kunnen ons toch niet van het idee ontdoen dat er voor de Argentijnen onderdrukkende kantjes aan die aanwezigheid zitten. Er is duidelijk een zekere economische en daarmee gepaard gaande onrust. Wie zou niet onrustig worden wanneer de inflatie 10% per maand bereikt? Aan het begin van de reis kregen we 43 ARS voor één Euro terwijl op het einde meer dan 48 ARS gegeven werd voor één Euro. Geen wonder dat in Buenos Aires meer dan één betoging per dag gedurende het hele jaar plaats vindt. Wij hebben daar geen hinder van ondervonden al voelen we wel wat mee voor de Argentijnen en hun wondermooi land.

We hebben deze keer alleen nog maar het Zuiden bezocht maar dit smaakt duidelijk naar meer. Op een andere keer, tenzij er iets vreselijk verkeerd zou lopen, zullen we het centrum (wijngebieden rond Mendoza bv.)  en het Noorden (met Salta en de Iguazzu watervallen) aan de beurt laten komen.

We hopen dat jullie genoten hebben van onze verhalen. Wij hebben ons zeer goed gehad en zullen met plezier ons eigen verhaal herlezen … als we oud zijn !?!