Nu begint de reis echt haar staart in te trekken. Het is de laatste volle dag dat we in Buenos Aires zijn. Morgen hebben we maar een halve dag en dus gaan we er vandaag nog eens goed tegen aan. We ontbijten om 8 uur en trekken om 8:30 de voordeur van ons hotel achter ons dicht. We hebben een plan uitgestippeld dat ons langs een aantal tuinen en een aantal musea zal brengen. Dit betekent wel dat we een paar kilometer gaan stappen, maar daar zouden we na de 3.5 weken voorbereiding moeten tegen kunnen.

Eerst bezoeken we de Japanse tuin. Deze tuin is ontstaan om de vriendschap tussen Japan en Argentinië uit te drukken, zo staat het daar toch geschreven. Ik denk dat de realiteit eerder is dat de Japanners hun producten wil slijten. Daarom staat er ook een motorfiets van Yamaha, boormachines van Makita, een klein graafmachientje van Kubota, enz te pronken. Een tuin aanleggen om vriendschap te bewijzen en, daarnaast, miljoenen aan verkoop binnen te slepen lijkt een goede deal. De tuin is wel mooi en rustig al is hij midden de stad en vliegen de binnenlandse vluchten vrij dicht over de tuin. Na de Japanse tuin wandelen we verder naar het MALBA (Museum of Art of Latin America of Buenos Aires). Het is nog steeds erg mooi weer. We schatten de temperaturen tussen de 20 en 25° C en hebben dus een aangename wandeling. Bij MALBA is men echter nog niet wakker en dus besluiten we verder door te stappen naar de Floralis Generica. Dit is een enorme gepolijste roestvrijstalen bloem van meer dan 20 m hoog die ’s morgens open en ’s avonds dicht gaat. Na de stalen bloem is het weer tijd om terug te gaan naar het MALBA. Nu zijn ze wel wakker. Zo wakker (of moet ik zeggen vriendelijk?) dat ze een bewijs vragen dat we wel degelijk meer dan 55 jaar zijn (= gereduceerd tarief). Het is een zeer mooi museum zowel qua gebouw als qua collectie. Het zijn allemaal Latijns Amerikaanse kunstenaars die misschien bij ons in Europa niet erg gekend zijn - op uitzondering van Fernando Botero en Frida Kahlo en Diego Rivera – maar die allemaal hier werk hebben dat aanspreekt. Na het bezoek aan de collectie lijkt het erop dat onze steak van gisteravond en ons ontbijt van deze morgen netjes verwerkt is,, waardoor we besluiten hier in het museum iets kleins te eten. Is dit wel mogelijk in Argentinië? We bestellen elk een Caesar’s salad en komen bedrogen uit. We krijgen elk een grote kom gemuteerde peterselie (= smaakt een beetje als peterselie en ziet eruit als een kruising tussen gewone sla en peterselie), een halve kip, geraspte kaas, croutons en nog een sausje erover. Met andere woorden we hadden de lovenswaardige bedoeling wat minder te eten, maar zijn er niet in geslaagd.

Misschien moeten we die lunch eraf stappen door naar de SUBTE (= metro) te gaan (= 12 cuadros = blocks) maar de motivatie ontbreekt omdat het behoorlijk warm is en ook al omdat we dan weer voorbij de Floralis moeten stappen waar we al eens geweest zijn. We kiezen dus voor de gemakkelijkste oplossing om naar de musea for modern en contemporary art (MAMBA en MACBA) te gaan. Dat is de taxi. Deze musea zijn toch een heel eindje verwijderd van het MALBA. Niet alleen geografisch ver verwijderd maar ook in kwaliteit, vinden we. De buurten zijn trouwens ook erg verschillend. MALBA is in het rijke Recoleta terwijl MAMBA en MACBA in het veel armere, zij het trendy, San Telmo gevestigd zijn. De veiligheid is er ook minder evident. De eigenaar van een winkeltje, waar we een fles water kopen, geeft me de raad mijn fototoestel in de rugzak te steken en de rugzak op mijn buik te dragen als we zonder problemen door de buurt willen lopen. De man vertelt dat hij 6 jaar geleden van Calabrië naar hier verhuisde. Hij zou dus wel eens een ervaringsdeskundige (zowel in Italië als hier in Argentinië) kunnen zijn en dus volg ik zijn raad op. Echt onveilig voel ik me niet (Gertrude wel een beetje sinds vorig jaar Spanje en sinds de uitspraak van de Italiaanse winkeleigenaar). Er staan wel veel politiemensen, al dient gezegd dat er hier minder staan dan in andere (meer toeristische) buurten. We gaan bv een paar blocks verder tot aan Puerto Madero (de nieuwe trendy buurt waar de oorspronkelijke havenactiviteiten verdreven zijn à la Docks van Londen of van Sydney. In Puerto Madero staat om de 50 m een politieman in kogelvrije vest de veiligheid van de toeristen en de businessmensen, die op weg naar hun werk of hun happy hours zijn, te garanderen. Nadrukkelijke politie (allerlei soorten) aanwezigheid is trouwens in heel Argentinië opgevallen.

In Puerto Madero brengen we een snel bezoekje aan het tot museum omgebouwde schoolschip van de Argentijnse marine ,dat hier dicht bij de Puente Mujer (van de hand van Calatrava) gemeerd ligt. Na al die bezoeken wordt het tijd voor een aperitiefje en om langzamerhand richting ons restaurant voor deze avond te beginnen wandelen. We hebben namelijk nog een zwaar programma met een tangoshow die pas om 9:30 begint. Voordien “moeten” we nog eten en we hebben besloten nog een laatste Argentijnse steak te eten. Om dit tot een goed einde te brengen, zal een aperitief goed van pas komen. We beslissen de Grote Jan uit te hangen en een aperitief in stijl te hebben. Café Tortoni of de bar op de 16^de verdieping van de Palacio Barolo komen in aanmerking. Die liggen beiden op de weg tussen het Presidentieel paleis en het congresgebouw, wat ons in staat stelt deze weg nog eens af te lopen en te bekijken hoe pronkerig de architectuur hier probeert te zijn. In Café Tortoni gaat net een show beginnen en dus kunnen we daar niet binnen voor een gewone aperitief; dus wordt het Palacio Barolo. De gids van een paar weken geleden had verteld dat men hier ofwel een rondleiding kan doen ofwel naar de bar op de 16^de verdieping kan gaan. Wij opteren duidelijk voor het laatste, maar ondervinden dat een omweg nodig is: men moet namelijk een ingangsticket van 300 ARS per persoon kopen, waarmee men dan een drankje in de bar kan bestellen. Daar kunnen we ons in vinden en bestellen (zoals te zien was op de foto) onze 600 ARS netjes op.

Na onze eetlust aangescherpt te hebben nemen we de metro tot in de buurt van het restaurant dat de receptionist van ons hotel aangeraden had (El Correlon) en van de zaal waar de tango show (Catulo tango) zal plaatsvinden. Van het feit dat de steaks weer enorm (400 g … de man) zijn kijken we niet meer op. We kijken eerder op van het feit dat we alles probleemloos kunnen opeten. Waar een wil is, is een weg en onze magen zullen waarschijnlijk ondertussen uitgerokken zijn tot het vereiste volume (zo ziet het er toch langs de buitenkant uit). Dan is het tijd om naar Catulo tango te gaan kijken. We hadden in de aanloop naar de eigenlijke show ook bij Catulo kunnen eten, maar we prijzen ons gelukkig dat we dit niet deden. Naast ons zit een groepje Brazilianen die ofwel een pasta of … een steak besteld hadden en erg lekker ziet het er niet uit. We hebben een “my tailor is rich” en een “bonjour, comment allez vous?” gesprek , over hoe België Brazilië geklopt heeft tijdens het WK tot de show echt begint. De show is veel beter dan het eten dat hier geserveerd wordt. Het is ook mooi om te zien dat de show toch wel iets anders is dan de show die we een paar weken geleden gezien hebben. Het minst gesmaakte deel is wel opnieuw de zang (waarschijnlijk door het feit dat we niet verstaan wat gezongen wordt)

Na de show keren we met een taxi terug naar ons hotel, waar het hoog tijd is om in ons bedje te duiken. De blog zal later moeten komen

Slaapwel