Vandaag doen we de “Weg van de 7 meren”. Die weg loopt van Bariloche naar San Martin de los Andes zo’n 200 km ten Noorden van Bariloche. We gaan in San Martin overnachten en daarna terug naar Bariloche komen voor nog twee nachten. Zoals ik de weg op de GPS uitgestippeld heb, hebben we 274 km voor de boeg. Hoeveel km we echt doen zal vooral afhangen van welke ripio’s we willen doen en welke we achterwege laten. Het ziet eruit als een schitterende morgen tot ik onze terrasdeur opendoe. Het is wel een mooie blauwe lucht maar bitter koud. Het blijkt dat het, als we een uurtje later in de auto stappen, nog altijd maar 2° C is. We vinden dat niet erg (zodra we in de auto zitten en de verwarming zich begint te laten voelen) omdat we denken dat, eens de zon wat hoger staat, de temperaturen snel zullen stijgen. De temperaturen stijgen inderdaad, maar helemaal niet zo snel als we gehoopt hadden ondanks het feit dat het zonnetje haar uiterste best doet. Rond 10 uur zitten we nog maar aan 9°C en op de middag hebben we nog maar 12° C bereikt ondanks de staalblauwe hemel met een felle zon.

Onderweg naar San Martin komen we het stadje Villa Angostura tegen. Dit lijkt op een stadje uit een TV feuilleton (lezers van onze leeftijd kunnen bv. aan Peyton Place of zoiets denken, iets jongere lezers kunnen aan Melrose Place denken en nog jongere mensen lezen waarschijnlijk deze blog niet) met nette huisjes en winkeltjes en bloemen overal. We stoppen er om een pick nick voor deze middag te kopen. Op zoek naar een bakker passeren we een money changer. We kunnen aan de verlokking om naar de wisselkoers te kijken niet weerstaan en jawel, vandaag worden 45 ARS geboden voor 1 Euro. We weten nu zeker dat we er goed aan doen zoveel mogelijk met de credit card te betalen en als we toch geen cash meer hebben slechts 100 Euro per keer te wisselen.

De hele verdere weg naar San Martin is bezaaid met fantastische uitzichtpunten. We kunnen niet bij elk punt stoppen maar ieder plaatsje heeft toch weer iets anders te bieden al zijn het steeds weer andere variaties op het thema van blauw van het water en de lucht en groen van bomen en struiken. Zo nu en dan zien we ook wit van verder gelegen bergtoppen die (nog ? al ?) met sneeuw bedekt zijn. Zo zien we in het begin van de tocht de 3500 m hoge Cerro Tronador die op de grens met Chili niet minder dan acht gletchers herbergt. De meeste ripio zijsprongen laten we links (en rechts) liggen, omdat we de indruk hebben dan de meerwaarde van het ploeteren over deze slechte wegen tamelijk gering is in vergelijking met wat we voorgeschoteld krijgen als we op de “normale” weg blijven. Uiteindelijk komen we om 4 uur aan in San Martin. Dat is perfekt om Jasper nog een gelukkige verjaardag te wensen voor hij moet gaan slapen, om een pint te gaan drinken en om de achterstand van de blogs bij te benen. We slagen in opdracht #1 en #3 maar vinden jammer genoeg geen cerveceria open om opdracht #2 tot een goed einde te brengen. We zoeken vanavond compensatie met een echt goede Malbec en een echt lekkere steak.

Ondertussen weten we dat de steak en de Malbec opdracht niet 100% tot een goed einde gebracht werden (ik nam hertenragout en was niet 100% overtuigd, Gertrude nam ternera Milanese Napolitana (een Wiener schnitzel met tomaten erover) en was ook niet 100% tevreden). Morgen beter.

Slaapwel