De dag begint vandaag al om 4 uur (des ochtend) omdat onze vlucht naar Madrid al om 7:55 het luchtruim opzoekt. Voor het transport naar Leuven station kunnen we deze keer geen gebruik maken van onze gebruikelijke taxiservice omdat die toch wel zelf uithuizig zijn zeker. Enfin, we proberen op die manier eens een alternatieve taxiservice uit. De alternatieve chauffeuse duwt 4 minuten te vroeg op de belknop en heeft ook geen witte handschoenen aan noch een kepi op. We maken een mental note maar maken geen opmerkingen omdat we al content mogen zijn dat iemand ons om 5 uur ’s morgens wil komen ophalen.

De treinrit naar Zaventem, het inchecken in Zaventem en de vlucht verlopen probleemloos. Het is een mooie geste van de NMBS, van Belgocontrol en van Swissport om vandaag eens niet te staken. Het overstappen in Madrid verloopt ook probleemloos en over de Iberia vlucht naar Quito kunnen we ook al niet klagen … buiten het feit dat ik 10 uur lange vluchten niet meer gewoon ben. De films die Iberia mee heeft zijn niet fantastisch. Ik kijk eerst naar “The wizzard of lies” over Bernie Madoff’s teloorgang. Die film is OK. Dan probeer ik “Logan” maar hou het maar een paar minuten vol. “Kingsman, the secret service” is de volgende en “Spy Time” nog een verdere poging maar geen enkele film is de moeite om verder te bekijken. Gelukkig vind ik uiteindelijk in een verloren hoekje van het entertainment systeem twee oudere films die ik goed vond / nog vind. De eerste is “Annie Hall” van Woody Allen en de andere “All about my mother” van Pedro Almodovar. Op die manier komen we vrij comfortabel door de 10 uur. We landen in Quito om 16:20 lokale tijd (7 uur vroeger dan in Belgenland) zonder veel van Irma gevoeld te hebben. Gertrude heeft zich dus nodeloos ongerust gemaakt … maar dat was niet de eerste keer in haar leven en zal waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn.

Immigratie en douane checks in Quito verlopen zeer vlot maar we moeten zeer lang wachten op onze valies. WE begonnen ons al serieus zorgen te maken, zeker omdat we morgen alweer weg zijn naar Galapagos. Onze valies is waarschijnlijk maar de vijfhonderdste om op de band gezet te worden want alle mensen op onze vlucht lijken 3 of 4 valiezen ingecheckt te hebben.

Eind goed, al goed en we vinden zonder problemen Christian, onze gids / chauffeur na Galapgos, in de aankomsthal. Ook hij draagt geen witte handschoenen noch kepi. Waar is der ouderen fierheid vervaren? Opnieuw klagen we niet want hij heeft wat praktische informatie over de vlucht van morgenvroeg naar Baltra (een klein eilandje in de Galapagos archipel waarop de luchthaven ligt) en heeft ook een prepaid SIM card mee waardoor we zonder roaming kosten zullen kunnen bellen. Christian brengt ons naar ons hotel dat in de onmiddellijke omgeving van de luchthaven ligt. Op die manier verliezen we vanavond en morgenvroeg geen slaap in het transport van en naar de luchthaven.

Rond 7 uur gaan we een pint drinken en een stukje eten in de bar / restaurant van het hotelletje waardoor we rond 8 uur (= 3 uur ’s nachts) in ons bedje kruipen. Ik om nog wat aan de blog te werken; Gertrude om de binnenkant van haar oogleden te bestuderen.

So far so good, dag 1 zit erop. Morgen worden we om 6 uur door Christian naar de luchthaven gebracht. We mogen dus een uur langer slapen. Dat is wat men vooruitgang noemt.

Slaapwel