De wekker doet zijn werk om 6 uur 30. We willen namelijk om 7 uur ontbijten zodat we “vroeg” kunnen vertrekken. Deze morgen was de wekker echter niet echt nodig, want een donderslag bij donkere hemel maakt ons wakker. Na die eerste donderslag komen er meer en ze zitten de bliksemschichten kort op de hielen. Ik heb geen zin om in zo’n weer meer dan 30 km te gaan stappen. En Gertrude heeft eergisteren al beslist dat ze voor de etappe van vandaag opteert om bij Nelly te blijven. Nu begin ik echt te denken dat ze zeer goede connecties hierboven heeft. Hoe kon ze anders weten dat het vandaag ging onweren? Onder het ontbijt hebben Wilfried en ik niet veel tijd nodig om consensus over al dan niet stappen bij zo’n weer te bereiken. De etappe zal, als het niet betert, simpelweg geneutraliseerd worden. Ze doen dit bij de Ronde van Frankrijk en Italië ook en waarom zouden wij dat dus ook niet doen? Gelukkig moet het echter niet zo ver komen omdat het onweer wel hevig maar niet van lange duur is, waardoor we rond 8 uur toch onze eerste stappen richting Bilbao zetten.

Het is vandaag een lange etappe. Er werd 28.9 km vooraf uitgerekend maar de ervaring leert ons dat het meestal een paar km meer is … zoals bij de beenhouwer: “Mag het wat meer zijn, mijnheer? En wat kunt ge daarop dan zeggen? Het is door het onweer fris maar niet koud. Het is overal erg nat waardoor de getten goed van pas komen en het is ook glad op de aardewegjes. Uit de doppen kijken is daarom de beste remedie. Gelukkig valt er geen extra regen meer, waardoor we toch een goede vooruitgang kunnen boeken. We stappen zo verder tot we kort voor 1 uur Larrabetzu bereiken. Dan hebben we ongeveer 17 km afgelegd. De laatse paar km voor Larrabetzu waren op een tamelijk drukke weg omdat we de GPS track van het boekje over de Camino del Norte rechtdoor gevolgd zijn terwijl de Camino naar links aangeduid stond. Misschien was dit een recente manier om de drukke weg te vermijden, wij weten het niet en zullen het waarschijnlijk ook nooit weten.

In Larrabetzu proberen we onze pick nick aan te spreken in de ommegang van de kerk. Alle kerken hier in het Baskenland hebben een dergelijke ommegang (meestal met banken). Die van Larrabetzu heeft dit ook maar we kunnen er zonder halsbrekende toeren uit te halen niet in omwille van een omheining die op slot zit. Gelukkig vinden we een huis met een overstekend dak en een stenen bank onder de oversteek. Het regent wel (nog) niet maar die oversteek zorgt ervoor dat de bank droog is … iets wat niet kan gezegd worden van de banken en tafels die in het kleine parkje een 100-tal m verder staan.De buurman van het huis waar we neerstrijken heeft duidelijk geen probleem met ons neerstrijken. Hij ziet er de kans in om een babbeltje te slaan. Dit verkleinwoord is eigenlijk niet op zijn plaats hier. De man staat gedurende het half uur dat we zitten te knabbelen te tateren over koetjes en kalfjes en de wielerwedstrijd die een beetje verder plaats heeft en over de Camino populariteit en over de spelers van Athletic Bilbao en over Champions League finale en over de weg tussen Larrabetzu en Bilbao en hoe lang we er zouden moeten over doen en hoe hij kon zien wanneer het ging beginnen regenen en ….. De man heeft over allerlei zaken een opinie en wil die graag aan de wereld verkondigen. Voor het ogenblik is er echter geen betere vertegenwoordiger van de wereld dan mij voorhanden waardoor ik er dus moet aan geloven. Gelukkig zijn onze boterhammetjes vrij snel op en kunnen we de buurman het allerbeste wensen met andere vertegenwoordigers van de wereld die hopelijk voor hem en voor de wereld beter Spaans spreken dan mij.

De weg na Larrabetzu is erg monotoon. We moeten de hele tijd op het voetpad naast een drukke weg lopen, de weg is zo recht als een rechte pijl en zo plat als een platte vijg. Wat een verschil met wat we de vorige paar dagen gedaan hebben. Het enige voordeel is dat we, zelfs met 20 km in de benen, toch nog een mooi gemiddelde van bijna 5 km per uur halen. Buurman’s beschrijving van de weg richting Bilbao was trouwens niet het enige waarmee hij gelijk had. Hij had ook regen voorspeld en die komt er onder de vorm van gemiezer. Zowel Wilfried als ik lopen te denken dat we beter in Larrabetzu de bus naar Bilbao genomen hadden. Ik had beter naar buurman moeten luisteren. Hij had gezegd dat “veel” “pelgrims” deze truc toepasten. Wij geraken zonder de truc echter ook op de afspreekplaats waar de dames ons staan op te wachten.

Een warme douche en een frisse pint maken veel goed. Daarna lopen we nog eens bij het Toerist Informatie bureau binnen waardoor de dames de dag van morgen kunnen bedisselen. Wij kijken welke restaurants het dichtst bij ons hotelletje zijn en besluiten de suggestie van André Bries, een GR stapper, te volgen. Dit blijkt een voltreffer te zijn. We kiezen allemaal voor een degustatie menu maar als de kelner voor de bestelling komt blijkt dat we niet één voorgerecht van de vier vermeld op de menu moeten kiezen maar dat we alle vier de voorgerechten krijgen. Hetzelfde is waar voor de twee hoofdgerechten en voor de twee desserts. Gelukkig hebben we geen weegschaal op onze hotelkamer. Dat zou anders pas een voltreffer geweest zijn. Na het eten gaan we nog snel de tweede helft van Real Madrid – Juventus meepikken waardoor geen tijd overschiet om het verhaal van de dag te schrijven (vandaar deze laattijdige post).