Deze morgen om 6:15 opgestaan met de bedoeling om rond 7:30 te vertrekken. Dit zou normaal gesproken meer dan tijd genoeg moeten geweest zijn omdat de valiezen en rugzakken al gepakt waren. Dat was een goede zaak, want het pakken was niet makkelijk door de verscheidenheid van wat moest gepakt worden (alles wat we nodig zullen hebben op de trektocht, maar beperkt tot het absoluut nodige, in de grote rugzak die ik de volgende 9 dagen zal moeten dragen, kleren die we gedurende de tweetal weken volgend op de trektocht gaan nodig hebben in een valies, kleren die we in het appartement zullen nodig hebben in een andere valies en dan nog allerlei andere spullen (o.a. twee schilderijen van een beroemde Belgische artiest) min of meer los in de koffer.

Ten gevolge van een aantal te verwachten onverwachte zaken zijn we maar om 8:15 vertrokken maar de rit ging zo vlot dat we al om 17uur, meer dat 860 km verder, in Le Puy stonden.

Na het inchecken in het hotelletje en het stallen van de auto hadden we nog net de tijd om het oude centrum (de kathedraal en het museum van de “Camino”) van Le Puy te bezoeken. In het museum van de camino werden we, als duidelijk werd dat we geen “gewone toeristen” maar “pelgrims” waren, naar een zijkamertje geleid. Daar werden we door twee vertegenwoordigers van de “Vrienden van St Jacques” geïntroduceerd aan een tiental andere stappers. De meesten plannen tot in Conques te gaan, een Quebecqois wil tot in St Jean de Pied de Port gaan (= 700 km = ik zou hem zonder enig probleem een halve aflaat geven) en eentje wil tot in Santiago (= 1500 km = ik benijd zijn volle aflaat niet). We krijgen een kir aangeboden, allerlei vragen worden beantwoord en … we krijgen een “Carnet du pélérin de St Jacques”. Het is de bedoeling dat we bij iedere etappe een stempel in ons boekje laten zetten. Het moet geleden zijn van mijn lidmaatschap van de Melkbrigade dat ik nog stempels in een boekje liet zetten. Zegt men niet dat het leven één grote cirkel is? Misschien had ik beter ook een pak pampers meegebracht?!

Onze nieuw gevonden vrienden van St Jacques vertellen allerlei wetenswaardigheden over de “camino” zoals het feit dat jaarlijks een 20’000 pelgrims vanuit Le Puy vertrekken, dat de Teutonen de hoofdmoot vetegenwoordigen en dat de Belgen en de Zwitsers strijden voor de tweede plaats (de Fransen zitten maar ergens midden in het peloton), dat het stuk van de “chemin” van Montpellier naar Castres bijna even mooi is als het stuk van Le Puy naar Conques en … dat er morgen om 7 uur een mis en zegening is.

We willen de avond afsluiten met een dinertje dat in ons half pension zit. Het dinertje valt zeer goed mee maar de laatste voorbereidingen aan de rugzak vallen minder mee. Om een onbekende reden blijkt tamelijk water uit mijn Camelbak gelopen te zijn. Gelukkig is deze keer geen fototoestelletje in de buurt zodat de schade beperkt blijft tot wat natte kleren. Hopelijk is het de eerste en laatste keer dat de kleren nat zijn !!!