Via Tolosana tussen Montpellier en Toulouse

Van Hamadan naar Kermanshah

De eerste tussenstop vandaag is Kangavar, een klein stadje op de weg van Hamadan naar Kermanshah. Daar staat de Anahita tempel, een vuurtempel van het Zoroastrisme. Het Zoroastrisme is samen met het Judaisme een van de eerste monotheïstische godsdiensten. Zoroaster riep zo’n 3000 jaar geleden Ahura Mazda uit als de enige god van de schepping. De 4 elementen van deze godsdienst waren aarde, lucht, water en vuur (waar hebben we dit nog gehoord ??) en in de vuurtempel hielden de priesters een eeuwig brandend vuur in stand (daar kan de Olympische vlam nog iets van leren). Van de zigguratstructuur (vergelijkbaar met een pyramide … ik ken ook het verschil niet, maar vermoed dat pyramides meer begraafplaatsen waren en ziggurats meer tempels zijn) is niet veel meer te zien omdat de tand des tijds en de tanden van de verschillende invallers serieus aan het gebouw geknabbeld hebben. Het bouwwerk met zijn basis van 210 op 240 m moet echter erg impressionant geweest zijn als men afgaat op de sokkels en de kolommen die er nog staan.

Van Kanvagar gaat het naar Bistoon. Daar heeft Darius een indrukwekkend bas relief nagelaten. Darius de Grote staat er afgebeeld met zijn voet op de borst van de leider van een opstand. De opstandeling heft zijn armen op in een smeekbede om zijn leven gespaard te zien. De geschiedenis leert ons echter dat hij ofwel niet luid genoeg gesmeekt heeft of dat Darius niet goed hoorde want er is nadien van hem (en van de 9 andere mede-opstandelingen die ook op het bas relief afgebeeld staan) niets meer gehoord. Iets voorbij het bas relief bekijken we de ruïnes van een karavanserai. Veel meer dan restanten van funderingen is er niet te zien. Dit is echter voldoende om te begrijpen hoe zo’n karavanserai werkte met plaatsen voor de kamelen en publieke verblijven voor arme en privé kamers voor rijke handelaars. 100 m verder staat een volledig gerestaureerde karavanserai (minder oud dan de eerste maar toch ook een 400 jaar oud). Deze karavanserai is nu een (zo lijkt het toch) mooi hotel. We mogen niet binnen tenzij we ingang betalen of iets drinken … maar dat drinken moet dan gebeuren in een klein kamertje van waaruit men niets ziet. Dat doet ons besluiten een thee te drinken in het theehuis / winkel juist naast de eerste karavanserai. We vlijen ons neer (alhoewel vlijen een vleiende manier van beschrijven is hoe we ons neerzetten) op tapijten op de grond. Na de thee is het rechtkrabbelen ook al niet elegant te noemen, maar we geraken in verticale positie en dat is wat telt.

Van Bistoon gaat het dan naar Kermanshah waar we na het inchecken in ons hotel een wandelingetje in the nabije park doen. Vanuit iedere auto, vanop ieder terrasje, vanachter ieder eetstalletje worden we gevraagd vanwaar we komen, wat we denken van Iran, of België beter is dan Iran, enz. Daarnaast worden we ook verschillende malen gevraagd met hen op de foto te staan. Nog een paar weken hier rondlopen en we verwachten dat een rode loper voor ons uitgerold wordt wanneer we in Zaventem landen.

Vanavond eten we zonder onze gids. Hij laat ons echter niet achter zonder op een papiertje op te schrijven wat we in het restaurant moeten bestellen. Dat briefje komt goed van pas want zodra we het restaurant van onze keuze binnenstappen wordt ons (in het Engels) “No English” gezegd. Ik haal echter met grote zwier het papiertje van onze gids boven en minder dan 10 minuten later zitten we yoghurt te drinken, rijst en een plat pizzastijl brood, een soort kalfsstoverij en een lamskebab ter grote van 4 hamburgers met nog een vijftal lamsribbetjes te smullen. Dit festijn kost ons 560’000 Rial (15 Euro is minder impressionant) fooi inbegrepen!!

Reacties

Reacties

Tom

Nog geen alcohol afkickverschijnselen?

Toon

Geen zin in een heerlijke trappist ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!