Via Tolosana tussen Montpellier en Toulouse

Van Kalizo Lodge naar River Dance Lodge

Mijn dag begint vroeg omdat de vorige avond vroeg eindigde (na het eten is er buiten pinten pakken aan de bar bitter weinig te doen in de Kalizo lodge en iedereen weet ondertussen wel hoe slaapverwekkend lezen voor mij is). Ik ben dus al voor 6 uur klaar wakker en lig naar de vogeltjes te luisteren. Gertrude is waarschijnlijk ook snel ingedommeld over haar boek want ze begint ook vrij vlug "wakker word geluidjes" te maken. Na een ontbijt met de andere vroegopstaanders is het tijd om de satelliet Internet verbinding te testen. We slagen er in KBC Touch op te roepen maar geraken niet verder. Gelukkig slagen we er wel in een e.mail naar de KBC directeur te sturen om hem te vragen de overschrijving in onze naam te doen. Hiermee is dit probleem ook van de baan en zijn we weer rijk (zolang dat duurt).

Als we klaar staan om te vertrekken geraken we in gesprek met een vogelaar met een Canon 1D met daarop een 600 mm camouflage gekleurde professionele lens die makkelijk de concurrentie met een bazooka kan doorstaan. Hij vertelt ons over de kolonie van Carmine Bee Eaters die hier ieder jaar komen broeden. Cherie / Madeleine springt ook in het gesprek met de boodschap dat Calvin (= iemand van het personeel) ons graag tot aan de kolonie zal begeleiden. Het zal wel niet meer zo spectaculair zijn als een paar uur geleden maar we zouden toch nog heel wat veelkleurige vogels moeten zien. Minder dan 1 km van de lodge zien we inderdaad duizenden van de rood-blauw-groene vogeltjes in de bomen en op de grond zitten. Als dit er veeeeel minder dan een paar uur geleden is, kan ik zelfs niet bij benadering schatten hoeveel het er dan waren.

Calvin is ook de man die voor ons rijdt om probleemloos met onze 2 x 4 auto (= het kaf) op de dichtst bijzijnde dirt road te geraken.

355 km, 3 (erg flauwe) bochten, 1 potentiële boete voor overdreven snelheid en 2 wegversperringen (1 om ons en onze wielen te ontsmetten tegen de verspreiding van mond en klauwzeer en 1 om na te gaan of ik wel oud genoeg ben om met de auto te rijden) later komen we in de River Dance Lodge aan.

Dit is een erg mooie lodge met aparte chalets met een vrij unieke architectuur. Hier is duidelijk een echte architect aan het werk geweest. Alles getuigt van een zeer goede smaak en degelijke afwerking = dus een serieuze investering. Bij het aperitief raken we aan de babbel met 2 Duitse jagers en hun ega's. Ze hebben 10 dagen gejaagd in een game farm van 10'000 ha hier in Namibie en vertellen niet zonder de "nodige" trots dat ze een eland van 1000 kg, een springbok, een kudu en een zebra van de gewone naar de eeuwige jachtvelden getransfereerd hebben. Ze zijn zich blijkbaar bewust van het feit dat bij veel mensen hobby jagers niet echt populair (meer) zijn en daarom zeggen ze er snel bij dat er steeds iemand bij hen was die zei of het dier dat ze in het vizier hadden mocht geschoten worden. Ze verantwoorden verder hun schietgraag gedrag door te zeggen dat ze vooraf alle nodige toelatingen hadden en ze niet zo maar schieten maar schieten om te eten (ze moeten waarschijnlijk nog 990 kg eland in hun koffer zitten hebben om nog te zwijgen van de andere dieren die ook door hen de kogel kregen) en om de trofee naar Duitsland te kunnen sturen (een levende eland past inderdaad moeilijker op de schoorsteenmantel dan een opgezette kop). Zelfs de niet zo aandachtige lezer zal wel doorhebben dat we het niet zo op jagers begrepen hebben, maar anderzijds zijn we ook niet afkerig van een goed lapje vlees dat ooit toebehoorde aan een levend wezen. We zitten er dus al met al niet zo erg mee in dat we geen lidkaart van Gaia in onze portefeuille zitten hebben. Bovendien is een goedgericht schot op een game farm waarschijnlijk niet zo erg verschillend van verdoofd slachten op een erkende slachtvloer ... maar uitsluitsel daarover zullen we bij onze terugkeer aan Ben Weyts vragen.

Na een lekkere maaltijd (niet alleen de inrichting van de lodge getuigt van goede smaak) besluiten we nog wat te gaan lezen op ons terras en niet te laat naar bed te gaan, want we hebben ons ingeschreven voor een sunrise cruise om 6 uur.

Reacties

Reacties

Toon

Wat een onderneming !!!
Gertrude en Patrick, ik moet jullie bewonderen.

Jef

leuk, en zeer spijtig dat er geen foto's zijn. Ik heb 2 jaar geleden tientallen carmine bee-eaters gezien in the noorden van Kenya en dat was al een fantastische ervaring...

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!