Na een goede nacht wip ik om 7:30 uit het bed (omdat ik wakker ben wat niet van Gertrude kan gezegd worden) om Dimi en Zeca te vervoegen die al op zijn. De dag begint op het gemakje met Gertrude's afwezigheid als excuus. Eens die fris gedoucht verschijnt zijn er geen excuses meer en moeten we in een hogere versnelling schakelen (= ontbijten).

Daarna komt het ophalen van de Botswana Pula die we gisteren bestelden. We betalen een goede 1900 Rand (i.p.v. de 1690 waarop ik op basis van de Internet koers voorbereid was omdat de koers aanzienlijk slechter was en omdat ook een 2.5% commissie aangerekend wordt). Misschien hadden we gewoon in Botswana een ATM machine moeten zoeken of gewisseld hebben aan de grens maar nu hebben we de geruststelling dat we wat cash in onze zak hebben en dat kan nooit kwaad.

We besluiten onze Rand nog verder te besteden en wel aan een koelbox. Zeca en ik hebben zo'n goedkope isomo doos in gedachten (die we dan in Kaapstad kunnen achterlaten) maar die blijkt niet te vinden te zijn. Het enige dat winkels verkopen zijn min of meer gesofistikeerde, min of meer grote koelboxen (die waarmee men in Knokke niet binnen mag) of tamelijk ongesofistikeerde en tamelijk ongeisoleerde cool tassen. Deze laatste zijn zeker minder efficient dan de dozen met harde wanden maar kleiner en kunnen na gebruik mee naar Belgie.... dus beslissen we er zo een mee te nemen voor 199 Rand.

Tevreden dat we dit agendapunt ook achter ons kunnen laten gaan we naar The Organic Market. Ik dacht dat dit een soort boerenmarkt zou zijn waar ze hun biologisch gekweekte spullen aan de man komen brengen. Dat is echter maar een (klein) deel van de werkelijkheid want de meeste standjes verkopen spullen waarvan de biologische origines soms vrij ver moeten gezocht worden zoals lederen (niet isolerende) tassen, oorbellen, schilderijen, enz.

We stoppen bij een standje van een tante van Dimi (de zuster van George) die allerlei quiches en pies verkoopt. Er ontspint zich een "discussie" tussen Effie en Zeca over de prijs. Effie wil ons alles gratis geven en Zeca wil niets meenemen als hij niet mag betalen. Het pleit wordt wordt beslecht met een kompromis waarbij Zeca 100 Rand (7 Euro) betaalt voor een lunch voor ons drie en een doggy bag voor Dimi en Luca die thuis gebleven zijn. We drinken ook nog een oranje en een licht groen sapje (de eerste is wortel, appel en gember, het tweede is appel en gember). We vinden dat we de eerste paar weken geen verkoudheden meer te vrezen hebben zo straf smaakt de gember maar we zijn gelukkig en gaan naar een Afrikaanse markt = een braak terrein ter grootte van een voetbalveld vol met sculpturen in hout, ijzer en steen. De sculpturen zijn representaties van Afrikaanse (en andere) dieren in grootte varierend van sleutelhangerformaat tot levensgroot (wat voor een rinoceros of een giraf niet te versmaden is). De artiesten beperken zich echter niet tot dieren. Ook mensen zijn een bron van inspiratie voor min of meer abstracte beelden. In andere woorden ze hebben hier alles, zelfs een hoofdsteun die vanuit Ghana hier beland is. Hadden we daar iets meer van gekend dan hadden we die misschien voor ons lichtend voorbeeld in Afrika" meegenomen maar met onze zeer beperkte kennis geven we de voorkeur aan een beleefd "No, thank you". Ik kan echter niet weerstaan aan een beeldje in " opal stone" een beetje in dezelfde stijl van het beeld dat we in Blanden aan het venster voor het vijvertje staan hebben. Omdat we hierdoor en samen met wat andere prulletjes ondertussen 1200 Rand lichter zijn moeten we terug langs een ATM om een nieuwe lading Rand op te doen ... het spijt ons, dierbare erfgenamen. Het was sterker dan mijzelf.

Vanavond komen George en Bess en John en nog een paar vrienden langs voor een echte Zuid Afrikaanse braai. Dat wordt lekker en ook een mooi terugzien maar als ge wilt weten hoe lekker en hoe mooi zult ge opnieuw moeten inloggen.

Tot morgen (als we morgen in Botswana Internet hebben)